The Post

​

กลับอีกครั้งกับงานของพ่อมดอย่างสดีเวน สปีลเบิร์ก งานของเขายังคงไปในทางประวัติศาสตร์ปลุกความรักชาติเหมือนเดิม โดยใน The Post จะย้อนเรื่องราวกลับไปตั้งแต่ช่วงสงครามเวียดนาม ว่าด้วยเรื่องของเอกสารลับของรัฐบาลเกี่ยวกับสงครามเวียดนาม

เราเห็นเรื่องนี้มาสักพักแล้ว ชื่อเรื่องไม่น่าสนใจสุด ๆ The Post เนี่ยนะ ต้องการจะสื่ออะไร ตอนนั้นเห็นแค่โปสเตอร์ พอเหลือบไปเจอชื่อนักแสดงเท่านั้นแหละ โอ้ววววว โหดชิบ ละพอรู้ข้อมูลของหนังเพิ่มเท่านั้นแหละ โอ้ววววว สปีลเบิร์ก แล้วก็ได้ดูตัวอย่าง ก็เออ น่าสนใจดี เราชอบหนังการเมืองอยู่แล้วด้วย

ก่อนอื่นพูดถึงนักแสดง เฉย ๆ เรื่องนี้มันไม่ได้มีอะไรให้ปล่อยพลังใส่กันได้อ่ะ ก็แสดงปกติ ไม่ได้น่าจดจำด้วย แต่ชอบเวลาตัวละครหลาย ๆ ตัวอยู่ด้วยกันนะ เรื่องภาพ เราชอบนะ ชอบฉากที่คนเยอะ ๆ อ่ะ องค์ประกอบสวยดี ชอบภาพในออฟฟิศงี้ ตอนคุยกันในบ้านงี้ แต่ก็สวยในระดับปกติ เพราะเรายังติดตากับสวยชิบหายแบบโรเจอร์ กับสวยแบบตราตรึงของคุณสยมภูอยู่ เรื่องนี้เลยไม่ได้อะไรมาก เรื่องเพลงก็โอเค หนังเน้นไปทางบทสนทนาเงียบ ๆ มากกว่าซึ่งมันดีอ่ะ

​

เรื่องบท รู้เรื่องมาหน่อยก็ดี อย่างน้อยก็รู้เรื่องสงครามเวียกนาม แค่นั้นก็พอละ ที่เหลือก็เน้นอารมณ์กับพวกสิทธิมากกว่า เพราะหนังนำเสนอในด้านสิทธิ์ของประชาชนไรงี้ ซึ่งเดิมพันไว้ด้วยการตัดสินจากศาลในการนำเสนอข่าวด้วย ซึ่งหนังก็ดูได้เรื่อย ๆ นะ ไม่ได้พีคอะไรมาก เราไม่ค่อยอินมากด้วย ละถ้าถามว่าถ้าเราเป็นอเมริกันเราจะอินไหม เราว่าเราก็ไม่อินนะ หนังมันโฟกัสที่การคงอยู่ของบริษัท The Washington Post มากกว่าจะมาพูดถึงประชาชนในระดับชนชั้นสามัญอ่ะ

สรุปเป็นหนังที่ดูได้เพลิน ๆ รับเกล็ดเรื่องราวในประวัติศาสตร์ ที่เหลือก็ไม่ได้มีอะไรน่าประทับใจขนาดนั้น แต่ก็เป็นหนังที่ไม่เสียเวลาดูเลยแหละ