Never Let Me Go

​

Never Let Me Go เป็นหนังที่เราไม่เคยคิดจะดูเลย ชื่อเรื่องหวานจ๋อย โปสเตอร์เหมือนหนังดราม่าที่พยายามบิ้วอารมณ์อ่ะ สำหรับเรามันไม่สนใจเลยสักนิด แล้วก็คิดว่าดูไปแล้วต้องเบื่อแน่ ๆ อย่าดูตั้งแต่แรกเลยดีกว่า แต่พอนิยายต้นฉบับของเรื่องนี้ได้รางวัลโนเบลเราถึงเพิ่งได้รู้เรื่องย่อแกนหลักของมันจริง ๆ แล้วค้นพบว่า แก่นเรื่องแม่งโคตรน่าสนใจเลยนี่หว่า

เรื่องราวว่าด้วยมนุษย์เทียมที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อใช้บริจาคอวัยวะ โดยเรื่องจะโฟกัสไปที่กลุ่มเพื่อน 3 คน คือ เคธี่ รูธ และทอมมี่ เรื่องจะเล่าตั้งแต่ทั้งสามคนยังเป็นเด็กอยู่ในโรงเรียนจนก้าวออกมาสู่โลกข้างนอก โดยแกนหลักของเรื่องนอกจากเรื่องการบริจาคอวัยวะแล้ว ก็ยังเป็นเรื่องความรัก ไม่เชิงรักสามเศร้า แต่เป็นความรักแบบมนุษย์อ่ะ ซึ่งต้องบอกก่อนเลยว่าหนังดีมากนะ แต่เราว่ามันยังไม่สุด มันไปได้มากกว่านี้

ก่อนอื่นเรื่องภาพ ภาพสวย โทนสีแบบอบอุ่นนะ แต่พอประกอบกับเรื่องแล้วก็จะหม่น ๆ คือถ่ายภาพออกมาได้ดีมากอ่ะ เพลงก็ดี ภาพบางฉากคือแบบ โหย... ยิ่งฉากรูธตอนบริจาคอวัยวะครั้งที่ 3 คือแบบ โอ๊ย ทรงพลังมากอ่ะ ไม่ไหวแล้ว เป็นภาพที่ไม่ต้องเล่นใหญ่ เพลงไม่ต้องโหม แต่คือกัดกร่อนอารมณ์มาก ๆ งานภาพ งานเพลง ผ่านฉลุย โปรดักชั่นดีเลยแหละ ที่เราชอบมาก ๆ อีกอย่างนึงเลยคือภาพวาดของทอมมี่ ตัวนิยายไม่มีภาพให้เห็นแน่ ๆ ซึ่งเหล่าทีมสร้างก็สร้างภาพวาดออกมาได้แบบ สะท้อนใจมากอ่ะ

​

ต่อมาเรื่องบทและการดำเนินเรื่อง เราว่าตรงนี้แหละที่มันยังไม่สุด ถามว่าตอนดูใจพังไหม พัง พังมากด้วย แต่ล้วนนั้นเป็นเพราะนักแสดงอ่ะ บทคือเราว่ามันยังไม่ขยี้พอ เรื่องนี้มันเล่นได้มากกว่านี้ มันเล่นไปถึงศีลธรรม จริยธรรม หรือโลกมนุษย์ในปัจจุบันที่ลึกได้มากกว่าความรักของเด็ก ๆ ซึ่งไม่แน่ใจว่าฉบับนิยายมีไหม แต่คือมันไม่ต้องใส่มาเยอะก็ได้ แทรกมาในคำพูดหรืออะไรแบบนี้ เราว่าจะทำให้หนังน่าจดจำกว่านี้เยอะเลย เพราะนอกจากฐานะหนังดราม่าความรักแล้ว ยังพูดถึงเรื่องความเป็นมนุษย์อีกด้วย ที่เราอยากให้มีไม่ใช่อะไร คือในเรื่องมันเปรย ๆ มาแล้วนะ แต่ไม่ยอมต่อยอดประเด็นอ่ะ ส่วนการดำเนินเรื่อง ตอนช่วงเด็กเอื่อยมากเลย พอช่วงหลัง ๆ ถึงค่อยติดไฟหน่อย แต่ก็ไม่ได้น่าเบื่อจนต้องปิดนะ เราถูกรั้งไว้ด้วยการแสดงกับอารมณ์หนังอ่ะ

สุดท้ายเรื่องการแสดง กราบ Andrew Garfield ซะ Underrated since 2010 แสดงดีมากกกกกกกกกกกกก ตอนแรกคิดว่าเป็นทอมมี่ที่ไม่มีเสน่ห์เอาซะเลย อะไรวะเนี่ย แล้วก็ค้นพบหลังจากหนังเล่นไปเรื่อย ๆ เราก็หลงรักเขามากยิ่งขึ้น แสดงได้ดีมาก ฉากอารมณ์คือแบบ ฆ่าตรูเถอะ ส่วนเคย์ราคือแบบ โอ๊ยยยยย สายตาเจ็บปวดอ่ะ เล่นดีมากเหมือนกัน เห็น transformation ระหว่างเรื่องได้อย่างชัดเจน สรุปเรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้นักแสดงนั่นแหละ

สรุป เป็นหนังดราม่าที่ดูแล้วได้ประเด็นมาขบคิดนะ ถึงไมไ่ด้ discuss กับหนังแต่ก็ discuss หลังจากหนังได้แหละ เรื่องนี้อารมณ์รุนแรง หม่น อยากหานิยายมาอ่านต่อยอดมาก ๆ ถ้าได้อ่านแล้วจะมาคุยด้วยเปรียบเทียบอีกทีนะคะว่าเป็นยังไงบ้าง