INSIDE OUT

โดยรวมแล้วเรื่องนี้ หลักๆก็จะเป็นการจำลองความรู้สึกต่างๆของคนเรา ด้วยตัวละคร 5 ตัว (ความสุข, ความเศร้า, ความโกรธ, ความกลัว, ความรังเกียจ) และตัวละครแต่ละตัวก็จะมีคาแรคเตอร์ที่ชัดเจน เข้าใจได้ง่าย

ตัวละครบุคคลตัวหลักก็จะเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ต้องเจอกับเหตุการณ์ต่างๆ ผู้ชมก็จะเห็นได้ว่าตัวอารมณ์ทั้ง 5 ที่อยู่ในหัวของเด็กน้อยนั้นทำอย่างไรกันบ้างเมื่อต้องเจอกับเหตุการณ์เหล่านั้น

เรื่องนี้ให้ข้อคิดมากค่ะ โดยเฉพาะในตอนที่เด็กเจอกับปัญหาที่เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญ มันทำให้เราเข้าใจอารมณ์ตัวเองได้มากขึ้นนิดนึง หากเราปล่อยให้อารมณ์แบบไหนมาควบคุมเป็นตัวหลัก เราก็จะแสดงออกทางอารมณ์แบบนั้น

เป็น Animation ที่เข้าใจง่าย และสอดแทรกสาระได้เป็นอย่างดี

เป็นภาพยนตร์การ์ตูนที่สะท้อนการทำงานของระบบกลไกเกี่ยวกับอารมณ์ของมนุษย์ได้เป็นอย่างดี เนื้อเรื่องดูน่าสนใจและน่าติดตาม แต่อาจจะซับซ้อนไปบ้างเล็กน้อย ทางผู้สร้างพยายามจำลองเหตุการณ์อารมณ์ต่างๆที่อยู่ในหัวของเรา และสะท้อนให้เห็นว่าอารมณ์ที่เป็นใหญ่ในตัวบุคคลๆหนึ่ง จะสะท้อนตัวตนที่แท้จริงของเขาออกมา อย่างเช่นในการ์ตูน นางเอกของเรามีหัวหน้าเป็นอารมณ์ร่าเริงและคิดบวก จึงทำให้เธอเป็นคนคิดบวก แต่เมื่อมาเจอเหตุการณ์ๆหนึ่งซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนทางอารมณ์ (ทั้งปัจจัยด้านวัยที่กำลังเข้าสู่วัยรุ่น และฮอร์โมนที่ทำให้อารมณ์แปรปรวน) จึงทำให้อารมณ์อื่นๆด้านลบเข้ามามีอิทธิพลครอบงำได้


เมื่อดูการ์ตูนเรื่องนี้จบรู้สึกได้ว่าเป็นอีกหน่งการ์ตูนที่มีสาระ ให้ทั้งความรู้ ความเข้าใจด้านอารมณ์ และความสนุกสนานได้เป็นอย่างดี บางตอนอาจจะมีความน่าเบื่อบ้าง แต่ก็ถือว่าผ่าน เพราะสอดแทรกความสนุกและสาระความรู้ได้อย่างกลมกลืน ไม่สะดุดมากจนเกินไป

ช่วงเริ่มเรื่องสำหรับผม บอกตรงๆว่า ผู้สร้าง นำเสนอค่อนข้างยากแก่การเข้าใจ

รู้สึกเลยว่า มันไม่น่าสร้างมาสำหรับเด็กเล็กๆ หากแต่เหมาะกับเด็กโต หรือวัยผู้ใหญ่

ดูไปเรื่อยๆก็เริ่มชอบ ต้องชื่นชมที่กล้าคิดกล้านำเสนอ สิ่งดีๆแบบนี้ แม้อาจเป็นเรื่องที่เกิดจากจินตนาการล้วนๆ

แต่มันก็กลมกลืนในทุกองค์ประกอบจนรู้สึกว่า มันเหมือนเรื่องจริง

คงสนุกถ้าในตัวเรา มีตัวอารมณ์ต่างๆ วิ่งวุ่นวายไปหมด หากตัวอารมณ์ตัวไหนมรอิทธิพลที่สุด ตัวเราก็คงกลายเป็นไปแบบนั้น

สรุปโดยรวมต้องชื่นชมอีกครั้งสำหรับ แอนนิเมชั่น ดีๆแบบนี้

คนที่ยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเอง สมควรหามาดู

บางทีคุณอาจรู้ได้ว่า ตัวอารมณ์ตัวในมีอิทธิพลมากที่สุด และหากมันคือตัวไม่ดี เราจะจัดการกับมันอย่างไร

เราอาจมีวิธีนั้นเมื่อดูจบ


ด้วยมิตรภาพ
'พล มูฟวี่ ไรเดอร์
290759

คะแนน
10/10

Inside Out
เรียกได้ว่าเป็นอนิเมชั่นแห่งปี 2015 เลยทีเดียวสำหรับใครหลาย ๆ คน แต่ส่วนตัวเราเฉย ๆ กับเรื่องนี้ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่รู้สึกเหมือนเข้าไม่ถึงยังไงไม่รู้555 แต่เพื่อน ๆ เราทุกคนชอบหมดเลย

ส่วนที่ชอบของเรื่องนี้คือความคิดหลักที่เอาอารมณ์ทั้งห้ามาเป็นตัวดำเนินเรื่องเพราะลักษณะนิสัยของอารมณ์นั้น ๆ ก็เด่นชัดมากในตัวของมันเอง สำหรับเรา เราคิดว่าการจัดการกับอารมณ์เป็นเรื่องที่ยากสำหรับไรลีย์นั่นจึงกลายเป็นปมปัญหาของเธอ

อารมณ์ที่เราชอบที่สุดคือ Sadness หลาย ๆ คนคงคิดว่าความเศร้าไม่ใช่เรื่องดีเพราะมันจะทำให้ความสุขหายไป แต่ในบางทีการร้องไห้ก็ช่วยให้เราปลดปล่อยหรือบรรเทาความเครียดได้โดยที่เราไม่รู้ตัว นั่นเป็นเหตุผลที่เรามองข้ามมันไปว่าความเศร้าก็ไม่ได้มีแต่ข้อเสียไปซะทีเดียวและทุก ๆ อารมณ์นั้นมีความสำคัญแค่เราต้องรู้จักรับมือกับมัน

บทภาพยนตร์

“ผู้ควบคุมอารมณ์” ใช่แล้ว บทภาพยนตร์การ์ตูนเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดคาดฝันเอาไว้ก่อนหน้าจะเปิดดู จากจินตนาการของนักเขียนที่ล้ำเหนือจินตนาการต่างหาก ห้านาทีแรกที่ดูรู้สึกว่าอยู่ๆคำถามมากมายก็เกิดขึ้นในหัว..นี่คือการ์ตูนอะไร ..แล้วตัวการ์ตูนห้าสีนี้ใช่ตัวควบคุมความรู้สึกและการแสดงออกของมนุษย์ใช่ไหม แล้วคำถามสุดท้ายก็คือ..ใช่เหรอมีการ์ตูนแบบนี้จริงหรือ ลั้นลา ตัวการ์ตูนที่สร้างความสุขและความทรงจำดีๆ เศร้าซึม เป็นอารมณ์ที่ซื่อสัตย์ต่อตัวเองที่สุด ขยักแขยงป้องกันสิ่งแปลกปลอมและไม่น่าเข้าใกล้ทำให้เราออกห่าง ตื่นเต้นก็ชอบตีโพยตีพายไปก่อน และตัวสีแดงรักความยุติธรรมแต่มักปล่อยให้อารมณ์เหนือการมีสติ คือทุกอย่างสอดแทรกให้เรามองย้อนกลับมามองตัวเองทำให้การใช้ชีวิตรู้สึกว่าง่ายขึ้น เราสามารถแยกแยะกลุ่มความรู้สึกได้ห้าอย่างหลักๆ รู้วิธีขจัดความเศร้า รู้ว่าเมื่อโกรธจนเสียสติมันมีผลตามมาอีกมากมาย ขอชมนักเขียนบทนี้เป็นอย่างมากที่สร้างสรรค์สิ่งดีๆให้ได้ดูกัน รับรองว่าไม่ผิดหวังแถมยังมีข้อคิดต่างๆ มุมมองแปลกและแตกต่างให้เราย้อนมองตัวเองกันบ้างละ

ตัวการ์ตูน

ตัวการ์ตูนในภาพยนตร์เรื่องนี้สื่อถึงเอกลักษณ์ประจำตัวเองได้อย่างชัดเจน ทุกอารมณ์ ทุกบทบาท ทุกตัวการ์ตูนล้วนจำเป็นและมีจริงในการใช้ชีวิตของคน ตอนนั้นความรู้สึกแรกที่ดูตั้งคำถามกับตัวเองว่าจะดูต่อหรือไม่ เพราะรู้สึกไม่ชอบเศร้าซึม คิดว่าเป็นอุปสรรคต่อความสนุกในเรื่องนี้ อีกทั้งชีวิตจริงก็ไม่มีใครชอบเศร้าซึมอยู่แล้ว แต่รู้ไหมค่ะว่าสามสิบนาทีต่อมา เกิดความรู้สึกแปลกใจขึ้นในตัวละครเศร้าซึม เขาแสดงความซื่อสัตย์ต่อตัวเอง เศร้าก็บอกตัวเองได้ว่าเศร้าเพราะอะไร เสียใจก็ยอมรับ แล้วผลที่ได้คือ มันทำให้รู้สึกดีจากการยอมรับความจริงเหล่านั้น เพราะใช่ว่าเศร้าแล้วเราจะมีความสุขในอารมณ์เศร้านั้นไม่ได้ซะที่ไหน การ์ตูนเรื่องนี้เป็นหนึ่งในล้านที่ดูแล้วรู้สึกว่าอิงกับความจริงมากแต่ผู้กำกับก็สามารถสร้างสรรค์มาได้โดยที่ดูไปแล้วรู้สึกสนุกและตอนจบก็มีความทรงจำดีๆให้ไปเล่าต่อคนอื่นๆได้