ความสุขของกะทิ

ผมอ่านเรื่องนี้มานานมากแล้ว แต่ยังจำความรู้สึกได้ไม่ลืมเลือน

เรื่องราวของเด็กสาวที่ไม่เคยพบว่าตนเองขาดอะไร จนวันนึงมาฉุกคิดได้ว่า แม่ไปไหน

จำได้ว่าตัวหนังสือผ่านปลายปากกาและความคิดของผู้เขียนเรื่องนี้ สร้างความรู้สึกหลายแบบให้กับผมในคราวเดียวกัน ไม่ว่า สุข เศร้า เหงา รัก ซึ่งมันแสดงออกมาปะปนกัน จนไม่รู้ว่าความรู้สึกไหน เริ่มก่อน มาหลัง

แต่ความรู้สึกโดยรวม มันอ่านไปยิ้มไปพร้อมน้ำตาที่มาปั่นป่วนรอบๆดวงตา แบบกรุ่มกริ่มๆ

ผมเชื่อลึกๆว่า หากใครสักคนที่กำลังมีอารมมณ์ หงุดหงิด หรือ โวกวากโวยวาย ได้มานั่งอ่านความสุขของกะทิ ไม่นาน อารมณ์ร้อนแรงเหล่านั้นจะค่อยๆจางหายไป

อาจเพราะ ได้รับการแบ่งปันความสุขจากเด็กน้อยคนนึงที่ส่งถึง โดยไม่รู้ตัว


ด้วยมิตรภาพ
'พล มูฟวี่ ไรเดอร์
020659

คะแนน
10/10

‘ความสุขของกะทิ’ เป็นวรรณกรรมที่ได้รับรางวัลซีไรท์ ปีพ.ศ.2549 โดยผู้เขียนเรื่องนี้มีชื่อว่า งามพรรณ เวชชาชีวะ เราอาจคุ้น ๆ ชื่อหรือไม่ก็นามสกุลอยู่บ้าง โดยงานของเธอมักจะเป็นงานแปลโดยส่วนใหญ่ สำหรับตัวเราเคยอ่านหนังสือแปลที่เป็นผลงานของคุณงามพรรณอยู่หนึ่งเล่มที่ประทับใจมาก คือ แฮร์รี่ พอตเตอร์กับถ้วยอัคนี

ความสุขของกะทิมีทั้งที่เป็นรูปหนังสือและที่ถูกสร้างเป็นหนัง ส่วนตัวเป็นที่
คนชอบทั้งสองอย่าง แต่อารมณ์ในช่วงนั้นอยากอ่านหนังสือมากกว่า และคิดว่า
ตัดสินใจไม่ผิดเลย

ความสุขของกะทิเป็นหนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่ใช้ภาษาที่เรียบง่ายและอ่านง่ายแต่ชวนให้น่าติดตามจนจบเล่มอย่างไม่น่าเบื่อ เวลาที่อ่านก็ได้คิดภาพตามไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นฉากบ้านที่ตั้งอยู่ริมคลอง ได้จินตนาการถึงวิถีชีวิตความเป็นอยู่และความสัมพันธ์ของผู้คนที่อยู่รวมกันในบริเวณนั้น ไม่ว่าจะเป็น คุณตาและ
คุณยายของกะทิ พี่ทองซึ่งเป็นเด็กวัดและเป็นเพื่อนเล่นของกะทิตั้งแต่เด็ก รวมไปถึงญาติคนอื่นๆ พออ่านไปได้ซักพักก็เกิดคำถามขึ้นในใจว่า ‘แม่ของกะทิไปไหน’ ทำให้เราเดาคำตอบไปพร้อม ๆ กับขณะที่กำลังอ่าน เนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อย ๆ และค่อย ๆ คลายปมปัญหาที่เกิดขึ้นไปทีละน้อย

ฉากที่ประทับใจที่สุดคือตอนที่กะทิต้องตัดสินใจว่าจะส่งจดหมายที่แม่ทิ้งเอาไว้ให้พ่อหรือไม่ ซึ่งถือว่าเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่สำหรับกะทิที่อาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงกับชีวิตของเธอ ซึ่งบทสรุปของการตัดสินใจของกะทิในครั้งนี้อาจเป็นที่มาของชื่อหนังสือเรื่องนี้ก็เป็นได้ ว่าสิ่งใดคือความสุขที่แท้จริงของกะทิ

สุดท้ายนี้อยากให้ทุก ๆ คนลองใช้เวลาเพียงไม่นานในการอ่านหนังสือเล่มเล็ก ๆ เล่มนี้ เมื่ออ่านจบอาจใช้เวลาอีกซักนิดในการคิดถึงเรื่องที่พึ่งอ่านจบไป รับรองว่าอ่านจบแล้วต้องเกิดรอยยิ้มแน่ ๆ ค่ะ :-D