ช่วงที่หนังสือเล่มนี้วางแผงใหม่ๆ ผมมองแล้วก็เดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว คำว่า "จัดบ้าน" มันทำให้โยงไปว่าเป็นหนังสือสำหรับ "แม่บ้าน" แมนๆอย่างผม ซื้อไปนี่เสีย self หมด (แม้ว่าจริงๆแล้วก็รำคาญห้องรกๆของตัวเองอยู่ก็ตาม) แต่ทุกครั้งที่เดินผ่านผมก็ต้องหยุดมองมันทุกที เพราะคำว่า "ชีวิตดีขึ้นทุกๆด้าน" นี่เอง สุดท้ายก็ลองซื้อมาอ่านดู

ประโยชน์แรกที่พบคือ อ่านแล้วเหมือนต้องมนต์สะกด อะไรที่เมื่อก่อนเสียดาย ทิ้งไม่ลง ตอนนี้เอาบริจาคไปบ้าง ทิ้งไปบ้าง เยอะเลย

นอกจากนี้ปรัชญาในหนังสือยังนำมาใช้กับชีวิตในด้านอื่นได้ด้วย เช่น ทรัพย์สินบางอย่างที่มันไม่ก่อให้เกิดรายได้ มีแต่จะทำให้เปลืองค่าดูแลรักษาไปเรื่อยๆ ผมก็เริ่มตัดใจขายทิ้งไปบ้าง

แต่ถามว่าชีวิตเปลี่ยนมั๊ย มันก็คล้ายๆเดิมแหละครับ ไม่ได้ไปไหนไกล (ได้ข้อคิดในการใช้ชีวิตเพิ่มนิดหน่อย) ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะไม่สามารถทำตามที่หนังสือ 100% เพราะเป็นการจัดบ้านแนวฮาร์ดคอร์จริงๆ

ฮาร์ดคอร์อย่างไง? ยกตัวอย่างเช่น เค้าจะบอกว่าให้เอาของในหมวดเดียวกันทั้งบ้าน (ขอย้ำว่าทั้งบ้านจริงๆ ไม่ให้ทำทีละห้อง) ลงมากองรวมกันให้หมด ไม่มียกเว้นแม้แต่ชิ้นเดียว จากนั้นให้เลือกเอาเฉพาะชิ้นที่ต้องการขึ้นมา ที่เหลือทิ้งหมด โหดมั๊ยล่ะ

ยังไม่พอ วิธีการที่จะเลือกว่าเอาชิ้นไหน สมมติว่าเป็นหนังสือ เค้าบอกว่าไม่ให้เปิดดูนะ ให้จับขึ้นมา หลับตา แล้วถ้าสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ดีถึงเอาเก็บไว้ เอ่อ...พอดีจิตสัมผัสผมยังไม่กล้าแข็งขนาดนั้นอ่ะครับ ผมก็ต้องเลือกเล่มที่คิดว่าอาจจะยังมีประโยชน์ในอนาคตเก็บไว้แทน

แม้ว่าแนวทางบางอย่างอาจเกินเลยไปบ้างสำหรับปุถุชนธรรมดาอย่างเรา แต่โดยสรุปแล้วผมก็ได้แรงบันดาลใจ และกำจัดข้าวของที่รกรุงรังออกไปจากชีวิตได้เยอะมากเหมือนกันครับ ดังนั้นแนะนำครับสำหรับหนังสือเล่มนี้ ชีวิตอาจไม่ดีขึ้นทุกด้านเหมือนชื่อหนังสือ แต่อย่างน้อยก็น่าจะดีขึ้นซักด้านนะครับ

เล่มนี้เปิดมาก็สร้างความประหลาดใจด้วยการเข้าเนื้อหาตั้งแต่หน้าแรกเลย พออ่านไปซักพักจึงจะเจอสารบัญ ส่วนคำนำเค้าเอาไปใส่ไว้ตอนท้ายแล้วเรียก “บทส่งท้าย” แทน

รูปแบบการเขียนก็ใช้เทคนิคเหมือนเขียนนิยาย ที่เริ่มเรื่องด้วย ชายหนุ่มเลือดร้อนบุกไปหานักปราชญ์ที่มีแนวคิดแปลกๆ(ในสายตาของชายหนุ่ม) ถึงที่บ้าน แนวคิดที่ว่าก็คือโลกนี้เรียบง่าย ทุกคนไม่จำเป็นต้องมีความทุกข์ และสามารถมีความสุขได้ตั้งแต่วันนี้ ชายหนุ่มประกาศว่าจะหักล้างแนวคิดนี้ให้จงได้ หากทำไม่ได้จะยอมคุกเข่าขอเป็นศิษย์ของนักปราชญ์ แต่หากหักล้างได้จะขอให้นักปราชญ์คุกเข่าให้เขาแทน จากนั้นผู้เขียนก็เริ่มถ่ายทอดเนื้อหาต่างๆผ่านบทสนทนาระหว่าง ชายหนุ่ม กับ นักปราชญ์

การเริ่มเรื่องที่เร้าใจแบบนี้ ไม่แปลกใจเลยที่หนังสือเล่มนี้ติดอันดับหนังสือขายดี

แต่...ช้าก่อน การที่ผู้เขียนใช้เทคนิคการเขียนที่แหวกแนวแบบนี้ ความจริงแล้วไม่ใช่ทางเลือก แต่เป็นความจำเป็นอย่างยิ่ง อันเนื่องมาจากเนื้อหาที่ค่อนข้างขัดกับความความคิดของหลายๆคน ถ้าเขียนแบบหนังสือพ็อกเก็ตบุ๊คทั่วไปมีหวังขายไม่ออกแน่ๆ ตัวละครชายหนุ่มในหนังสือก็จะคอยทำหน้าที่เป็นปากเป็นเสียงแทนคนอ่านในยามที่นักปราชญ์นำเสนอแนวคิดที่ขัดใจอย่างสุดขั้ว “บ้าไปแล้ว ใครจะคิดแบบนั้น” “ไม่จริงครับ อย่างไงก็ไม่จริงแน่นอน” “เหลวไหลสิ้นดี” ฯลฯ คำพูดเหล่านี้ของชายหนุ่ม เป็นการระบายความรู้สึกแทนผู้อ่าน ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้อ่านยังทนอ่านต่อไปได้ นี่จึงถือเป็นการใช้จิตวิทยาในการเขียนหนังสือที่มีชั้นเชิงทีเดียว

เนื้อหาเกี่ยวกับอะไร
ก็ว่าด้วยว่าแนวคิดว่า ความสุข ความทุกข์ เกิดจากอะไร


อ่านต่อ...

ครั้งแรกที่ผมเหลือบไปเห็นหนังสือเล่มนี้บนแผง สายตาผมก็กวาดผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพราะชื่อมันดูธรรมดาๆ พวกหนังสือชื่อขึ้นต้น ด้วย วิธีอย่างนู้น วิธีอย่างนี้ มันมีเยอะแยะมากมายเต็มร้านหนังสือ แต่ว่าอย่าให้ชื่อมาบดบังเนื้อหาดีๆที่ซ่อนอยู่ในหนังสือเล่มนี้ครับ

คำว่า "ตัวเขมือบความตั้งใจ" โดยส่วนตัวผมเองเรียกว่า "เจ้าตัวขี้เกียจ" กับ "เจ้าตัวขึ้แพ้" ซึ่งมันสิงสถิตอยู่ในตัวเรา ประหนึ่งพลังที่สิงสถิตกับอัศวินเจได แต่เจ้าตัวเขมือบจะคอยหยุดยั้งเราจากการลงมือทำสิ่งต่างๆที่เราตั้งใจอยากจะทำ หรือแม้จะลงมือทำแล้ว ก็ยังอุตส่าห์มาคอยบั่นทอนกำลังใจ และกล่อมให้เราเลิกล้มซะกลางคัน หนังสือเล่มนี้จะช่วยให้เรารู้ทันใจของเราเองมากขึ้น พร้อมทั้งแนะวิธีต่างๆนาๆที่จะรับมือกับมัน

ตอนที่อ่านเนื้อหาที่บรรยายถึงนิสัยแย่ๆ ในตัวเรา บางทีผมรู้สึกอย่างกะว่าตัวเองเผลอไปเขียนสารภาพนิสัยตัวเองไว้ในหนังสือเล่มนี้ คือมันโดนหมดเลย มองในอีกแง่หนึ่ง การที่สามารถเขียนออกมาได้ขนาดนี้ ผมเชื่ออย่างสนิทใจเลยว่าผู้เขียนก็มีนิสัยแย่ๆ แบบเดียวกับผมนี่แหละ และยิ่งไปกว่านั้น ที่หน้าปกมีระบุ "หนังสือพัฒนาตนเองอันดับหนึ่งจากประเทศเยอรมันนี" ก็แสดงว่า ชาวเยอรมันที่ขึ้นชื่อในเรื่องความมีระเบียบวินัย ก็คงไม่ต่างจากคนส่วนใหญ่บนโลกนี้ สิ่งที่ต่างกันก็คงอยู่ที่พวกเค้ามีวิธีรับมือ "เจ้าตัวเขมือบ" ที่ดีกว่านั่นเอง

ตัวอย่างหนึ่ง ที่ว่าช่วยทำให้เรารู้ทันใจของตัวเองมากขึ้น เช่น คำว่า "เอาไว้จะลดน้ำหนัก" "เอาไว้จะจัดห้อง" "เอาไว้จะ......นู่น นี่ นั่น" ในหนังสือระบุไว้เลยว่า ถ้าขึ้นต้นด้วย "เอาไว้จะ" แปลว่า "จะไม่มีวันได้ทำ" เพราะคำว่า "เอาไว้จะ" เป็นวิธีการที่แสนแยบยลของเจ้าตัวเขมือบที่ใช้หลอกตัวเราเอง เพื่อผัดผ่อนสิ่งที่เราตั้งใจจะทำออกไปเรื่อยๆอย่างไม่มีกำหนด วิธีการรับมือกับเรื่องนี้ก็คือ ต้องระบุเวลาที่ชัดเจนลงไปเลย ว่าจะเริ่มลงมือทำเมื่อไหร่

นอกจากนี้หนังสือยังแนะวิธีการอื่นๆอีกมากมาย เช่น เมื่อตั้งใจจะทำอะไรแล้ว ให้ประกาศให้คนรอบตัวรู้ด้วย ซึ่งมันจะกลายเป็นข้อผูกมัดว่าเราต้องทำตามที่พูด (ไม่ทำก็เสียสุนัข) หรือการตั้งเป้าหมายอย่างค่อยเป็นค่อยไป ถ้ายากไปเราก็จะทำไม่ได้และท้อ แต่ถ้าง่ายไป มันก็จะไม่ท้าทาย น่าเบื่อ ให้เริ่มที่พอดีๆ แล้วค่อยขยับไปทีละระดับ

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือแปลจากเยอรมันเล่มแรกที่ผมเคยอ่าน เขียนออกมาในสไตล์ที่อ่านง่ายดี (คนแปลก็เก่ง) ตลอดเล่มอัดแน่นไปด้วยเนื้อหาที่มีประโยชน์ เรียกว่ามีแต่เนื้อ ไม่มีน้ำเลย ซึ่งตรงนี้ต่างจากหนังสือแปลของนักเขียนอเมริกันหลายท่าน ที่แม้จะมีประเด็นหลักที่น่าสนใจก็จริง แต่เขียนซะเป็นนวนิยายน้ำท่วมทุ่ง ทั้งๆที่ประเด็นเหล่านั้นเขียนรวมเป็นบทเดียวก็จบได้แล้ว

คำถามสุดท้ายก็คือ อ่านหนังสือเล่มนี้จบแล้ว ทำให้ผมเปลี่ยนไปมั๊ย ผมว่า ผมลงมือทำอะไรทำมิอะไรมากขึ้นนะ แต่ก็ไม่ถึงกับหน้ามือเป็นหลังมือ (สงสัยต้องอ่านอีกหลายๆรอบ ) ผมคิดว่าสุดท้ายแล้วก็ต้องอยู่ที่ตัวเองด้วยว่ามีความมุ่งมั่นแค่ไหน แต่ใครที่ถึงขั้นซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่านก็เชื่อว่าน่าจะมีใจอยู่ระดับหนึ่งแล้วล่ะครับ และอย่างน้อยๆ สิ่งที่ได้แน่ๆ คือรู้ทันเจ้าตัวเขมือบมากขึ้น เมื่อรู้ทันมากขึ้น มันก็ทำงานได้ยากขึ้นแน่นอนครับ