TAKE ME HOME สุขสันต์วันกลับบ้าน

หนังสยองขวัญเรื่องนี้เป็นหนังไทยที่มีกลิ่นอายของหนังฝรั่งพลอตเรื่องบ้านที่ถูกขายต่อ ต้องคำสาป วิญญาณเข้าสิง ดูเหมือนเราจะคุ้นเคยกับหนังฝรั่งบางเรื่องมากกว่า แต่พอมันถูกถ่ายทอดในมุมมองการใชชีวิตของชาวตะวันออกอย่างบ้านเรา ทำให้เรื่องที่หยิบมาเล่นกลายเป็นเรื่องซ้ำ ๆ ในมุมมองของผู้ชม

การวางโครงเรื่องนั้นอยู่ในระดับที่ดี การันตีจากผลงานก่อนหน้าของผู้สร้าง การลำดับภาพเป็นอีกหนึ่งตัวช่วยที่ทำให้หนังเรื่องนี้ดูมีอะไร แต่ก็อีกนั่นแหละมันดูเหมือนถูกกั๊กเอาไว้ ส่วนตัวไม่รู้ว่าหนังโดนตัดออกไปช่วงไหนบ้างรึเปล่า เพราะรู้สึกได้ว่ามันขาด ๆ หาย ๆ และไม่ชัดเจน แต่จะให้คิดว่าเป็นความตั้งใจของผู้กำกับ หรือคนเขียนบทนั่นก็อาจจะทำให้งานดูเป็นอีกแนวหนึ่ง

ตัวละครที่คอยเล่าเรื่องนั้นมีไม่มากนัก พอให้เราเข้าใจได้ง่ายไม่ยากเกินคาดเดา วิธีการเล่าเรื่องลำดับภาพซ้ำไปมาแล้วเล่าเรื่องเพิ่มด้วยเหตุการณ์ที่ปะติปะต่อกัน ทำให้หนังดูมีเสน่ห์ขึ้น

ดูแล้วได้อะไร ...ในเรื่องทับทิม (วิว) ฝาแฝดพี่สาวแทน (มาริโอ้) เป็นคนที่เกิดมามีหน้าตาที่อัปลักษณ์ทำให้ พ่อแม่รู้สึกผิดหวัง และไม่เคยเปิดเผยลูกสาวฝาแฝดพี่คนนี้เลย ส่วนแทนนั้นภาวนาขอร้องกับวิญญาณเจ้าของบ้านคนเก่า ให้พี่สาวตัวเองนั้นมีหน้าตาที่สวย แต่สุดท้ายแล้ว แทนก็รู้ว่าสิ่งที่ตนเองต้องการมากที่สุดคือความรักระหว่างคนในครอบครัวมากกว่า ความสมบูรณ์แบบของรูปลักษณ์ภายนอก แต่กว่าจะรู้ตัวก็ไม่มีโอกาสบนโลกใบนี้แล้ว

ฉากที่ทับทิมจะกระโดดระเบียงเพื่อฆ่าตัวตาย เป็นอีกฉากที่มีตัวละครพูดอะไรหลายอย่าง เป็นการตัดพ้อชีวิตที่ผิดหวัง ความไม่สมบูรณ์แบบ และอะไรอีกหลายอย่างที่รุมเร้าชีวิตจนอยากจบชีวิตตัวเอง ตัวละครพูดออกมาความประมาณว่า ไม่มีอะไรที่เป็นนิรันดร์ มีแต่ความตายที่เป็นนิรันดร์ เป็นการบอกนัย ๆ ว่าคนเราทุกคนไม่ว่าผ่านอะไรมาก็หนีความตายไม่พ้น เพราะเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ ต่างกันเพียงว่าเราจะเจอกับมันแบบไหน เราจะหยิบยื่นมันให้ตัวเองหรือไม่

เอาเป็นว่าอาจจะเป็นหนังผีที่บางเบาไปนิด แต่โดยรวมแล้วดูดี พอไปวัดไปวาได้ แน่นอนว่าของแบบนี้มันเป็นรสนิยม ไปดูเอาเองดีกว่า ส่วนตัวแล้วชอบ เพราะมีอะไรให้คิดตาม เอาดาวไป 3 ปลาย ๆ เกือบ 4 ละกันค่ะ