Big Eyes: ติสท์ลวงตา

พูดได้ว่านี่เป็นหนังฟอร์มกลางๆ ของทิม เบอร์ตัน ไม่ได้อุดมไปด้วยเทคนิคพิเศษปรุงแต่งเหมือนเรื่องที่ผ่านๆ มา... แต่นั่นก็ไม่ได้ความว่าเสน่ห์การเล่าเรื่อง งานด้านภาพแบบเบอร์ตันจะไม่มี ลูกเล่นอะไรต่างๆ ความแปลก ความเกินจริง สไตล์ในแบบฉบับของเบอร์ตันยังมีปรากฏในเรื่องนี้ครับ เช่นใจความหลักของหนังเรื่องนี้ก็พูดถึงงานศิลปะภาพวาด บางฉากบางตอนเราจะสังเกตได้ว่ามันถูกปรุงแต่ง ออกแบบฉากมาเลียนแบบได้เหมือนภาพวาดมาก ซึ่งนั่นก็ถือเป็นกิมมิคเล็กๆ น้อยๆ พอทำให้โดดเด่นสะดุดตาขึ้นมาบ้าง



เนื้อเรื่องของหนังทำได้ค่อนข้างน่าติดตาม ไหลลื่นดีครับ ไม่มีส่วนตรงไหนที่ต้องทำให้ถึงกับร้องว้าวหรือตะลึงได้ คือหนังมันไปเรื่อยๆ ครับ บทก็ดีแต่ไม่ถึงกับเยี่ยม ส่วนหนึ่งที่ช่วยพยุงหนังไว้คงเป็นการแสดงของเอมี่ อดัมส์ ที่แสดงสีหน้าแววตาได้สมบทบาทเหมือนกับภาพวาดที่เธอวาดมาก (ความจริง หนังน่าจะจงใจปรุงเเต่งให้เธอดูตาโตๆแบบภาพวาดของเธอ) อีกคนก็คริสตอฟ วอลซ์ กับบทบาทเจ้าเล่ห์ที่ดูถนัดทางเขานัก ...นักแสดงนำทำให้หนังสนุกน่าติดตามได้

พอตัดความเป็นแฟนตาซี ความบ้าบอหลุดโลกของตัวละครหรือแม้แต่โลกอันสีสันสวยสดออกไป ...ทิม เบอร์ตัน เลยต้องเล่นกับความเป็นหนังชีวประวัติดราม่า ซึ่งก็นับว่าทำได้ดีครับ ดูได้เพลินๆ นะสำหรับผม อยู่ในระดับที่ชอบแต่ไม่ได้มากมาย ใครแฟนลุงทิม ใครรักงานศิลปะก็ลองหามาดูได้

7/10
เนติพงษ์ สิงหะ

​

เรื่องราวของนักวาดภาพชื่อดัง มาร์กาเร็ต คีน ผู้มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองจากภาพวาดเด็กตาฌตจนโด่งดังไปทั่ว แต่ผู้คนกลับไม่ได้รู้จักเธอในฐานะคนวาดรูปนั้น แต่กลับเป็นสามีที่ทุกคนเข้าใจว่าเป็นผู้วาด และเป็นคนที่เอาความโด่งดังหน้าตาชื่อเสียงทั้งหมดไป

ผู้กำกับคือทิม เบอร์ตัน นักแสดงคือเอมี อดัทส์และคริสตอฟ วอลซ์ ที่เด่นของเรื่องน่าจะภาพวาดนั่นแหละ แบบเห็นแล้วสะดุดตาเลย เอ้อลืมบอกว่าสร้างมาจากเรื่องจริงนะคะ เป็นช่วงยุคที่ผู้หญิงยังไม่ค่อยออกหน้าออกตาด้วยแหละ สำหรับเราเข้าไปดูหนังเรื่องนี้เพราะนักแสดงกับผู้กำกับล้วนๆ เพราะเรื่องย่อสำหรับเราไม่ได้มีความน่าสนใจเท่าไหร่เลย

​

เรื่องเล่าตั้งแต่มาร์กาเร็ตเริ่มวาดรูป จนได้มาเจอวอลเตอร์ที่เป็นนักวาดภาพเหมือนกัน วอลเตอร์ทำให้มาร์กาเร็ตตกหลุมรัหเขาแล้วทั้งคู่ก็แต่งงานกัน มาร์กาเร็ตเป็นคนคิด วาดภาพ แต่วอลเตอร์เป็นคนออกหน้า ขายและรับชื่อเสียง โดยให้เหตุผลว่าถ้าเขารู้กันว่าคนวาดเป็นผู้หญิงก็จะไม่สนใจกัน ตัวมาร์กาเร็ตก็ทำได้เพียงอยู่ในห้องวาดรูปวันแล้ววันเล่าจนรูปวาดของเธอเริ่มถูกนำไปใช้ในทางที่เธอไม่ยอมรับ

สำหรับเราหนังค่อนข้างน่าเบื่อเลย มันไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่แล้วก็เอื่อยเฉื่อยมาก แต่พอถึงพาร์ทที่ตัวมาร์กาเร็ตเริ่มจัไม่ยอมรับและออกมาต่อต้านบ้างนั่นคือเริ่มสนุก เพราะเราได้เห็นสองนักแสดงปะทะคารมกันละเหตุการณ์มันอึดอัดมาก ในส่วนอื่นๆเฉยๆเลย นอกจาได้เห็นรูป big eyes ได้ดูงานภาพและฟังเพลง เป็นอีกเรื่องที่เฉยๆ ไม่ต้องดูก็ไก้ เพราไม่ได้มีอะไรเท่าไหร่ ดูได้เพลินๆ เรียนประวัติคนบ้างอะไรอย่างนี้