หาดนพรัตน์ธารา อยู่ไม่ไกลจากหาดอ่าวนางเลยครับ เอาจริง ๆ เดินไปก็ยังได้นะ (หาดนพรัตน์ธาราเป็นพื้นที่ที่ต่อเนื่องกับหาดอ่าวนาง)

ที่จอดรถที่หาดนพรัตน์ธาราก็ไม่ได้หายากเท่ากับที่หาดอ่าวนาง ยังพอมีที่ว่างหลงเหลืออยู่บ้าง



ตามริมชายหาด เราจะพบเห็นนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาพักผ่อนพร้อมกับครอบครัว ปูเสื่อและนั่งรับประทานอาหารแนว ๆ picnic อยู่ค่อนข้างหนาตาครับ

ถึงแม้ที่นี่จะไม่ได้คึกคักเท่าหาดอ่าวนาง แต่สิ่งนี้แหละที่ถือเป็นเสน่ห์สำคัญของชายหาดแห่งนี้ เพราะหาดแห่งนี้ไม่ได้มีผับ บาร์ และร้านค้ามากมายเท่ากับหาดอ่าวนาง หาดนพรัตน์ธาราจึงเป็นหาดที่เงียบสงบ ร่มรื่น และมีความเป็นส่วนตัวมากกว่าอยู่พอสมควร



ในเรื่องของน้ำทะเลและหาดทราย แทบไม่มีความแตกต่างกับหาดอ่าวนางครับ เพราะอย่างที่บอกว่าทั้ง 2 หาดเป็นบริเวณที่ต่อเนื่องกัน น้ำทะเลของที่นี่ใสพอสมควร (ใสกว่าหัวหิน) แต่หาดทรายไม่ได้ขาวมากครับ



ความโดดเด่นหนึ่งของทะเลใต้ฝั่งอันดามันไม่ว่าที่ไหน ๆ ก็คือ เมื่อมองออกไปแล้วจะเห็นเกาะแก่งน้อยใหญ่ต่าง ๆ ให้ความรู้สึกว่าเราได้เดินทางมาถึงภาคใต้และทะเลอันดามันแล้วจริง ๆ

นอกจากนี้หาดนพรัตน์ธารายังมีความสำคัญที่ว่าเป็นที่ทำการของอุทยานแห่งชาติหาดนพรัตน์ธารา-หมู่เกาะพีพีและเป็นจุดให้บริการเช่าเรือเพื่อท่องเที่ยวเกาะต่าง ๆ ในจังหวัดกระบี่ ทั้งอ่าวไร่เลย์ อ่าวต้นไทร ถ้ำพระนาง เกาะปอดะ เกาะไก่ ทะเลแหวก เกาะห้อง เกาะผักเบี้ย ลาดิง เกาะไผ่ เกาะพีพี ราคามีตั้งแต่ 100 – 5,000 บาทครับ

หาดอ่าวนางถือว่าเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงของจังหวัดกระบี่ จึงไม่แปลกใจเลยครับว่าจำนวนนักท่องเที่ยวที่นั่นทำไมถึงมากมายนัก ทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติเดินกันขวักไขว่ไปหมด แต่ถึงมีนักท่องเที่ยวมากมาย หาดอ่าวนางก็ยังคงรักษาความสวยงามและเสน่ห์ของบริเวณชายหาดเอาไว้ได้ครับ น้ำทะเลที่นี่ถือว่าใสใช้ได้เลยครับ (7/10) หาดทรายไม่ได้ขาวอะไรมากมายนัก แต่ก็ถือว่าโอเคเลย

ถ้าเดินทางไปหาดอ่าวนางเวลาสาย ๆ ด้วยรถส่วนตัวอาจต้องทำใจหน่อยนะครับว่าที่จอดอาจหายากนิดนึง เพราะนอกจากหาดอ่าวนางจะมีชายหาดที่เป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวแล้ว บริเวณริมหาดก็จะมีร้านค้าขายเสื้อผ้าและอาหารเรียงรายอยู่ตลอดเส้นทาง ซึ่งผมคิดว่าตรงนี้เป็นเสน่ห์ของหาดอ่าวนางเลยแหละครับ

ที่ผมมองว่าเป็นเสน่ห์ก็เพราะว่า มันเหมือนเราได้เดินเล่นช็อปปิ้ง เลือกดูของที่ระลึก เสื้อผ้าที่ตัวเองชอบอยู่ริมทะเล พร้อมกับบรรยากาศที่คึกคักแต่ไม่ได้รู้สึกแออัดอึดอัด เป็นหาดที่ดูมีสีสันมากที่สุดในย่านนี้แล้วครับ

และที่หาดอ่าวนางนี้เองที่เป็นสถานที่ขึ้นเรือสำหรับนักท่องเที่ยวในการเดินทางไปยังสถานที่ที่มีชื่อเสียงอีกแห่งหนึ่งของจังหวัดกระบี่ ซึ่งก็คือ “หาดไร่เลย์” เพราะถึงแม้หาดไร่เลย์จะอยู่บนฝั่ง แต่ก็ไม่สามารถเข้าถึงได้จากทางอื่น เนื่องจากได้ยินมาว่าถูกล้อมรอบอยู่ด้วยหน้าผาหรืออะไรซักอย่าง ทำให้เราต้องเข้าถึงด้วยเรือเท่านั้น ใช้เวลาในการเดินทางไม่นานจากหาดอ่าวนางก็จะถึงหาดไร่เลย์แล้วครับ ราคาก็อยู่ที่ 60 – 100 THB ลองไล่ถามหลาย ๆ เจ้าครับ

★★★★ อ่าวนางปริ๊นส์วิลล์รีสอร์ท, หาดอ่าวนาง, ไทย

พูดถึงทะเลใต้แล้ว ไม่ว่าที่ไหน ๆ ก็ต้องมีสถานที่ขึ้นชื่อเป็นของตัวเองครับ อย่างจังหวัดตรังก็มีถ้ำมรกตบริเวณเกาะมุกด์เป็นจุดขาย


File:Inside the emerald cave (8161381748).jpg - Wikimedia Commons

เกาะมุกด์ ตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งไม่มากครับ วิธีการเดินทางก็เลือกได้ว่าจะลงเรือลำใหญ่ไปกับนักท่องเที่ยวหลาย ๆ คน หรือจะเหมาเรือลำเล็กไปแบบส่วนตัว ราคาต่างกันอยู่พอสมควรครับ เรือลำใหญ่ไม่แน่ใจว่าเท่าไหร่ น่าจะหลักร้อยนะถ้าจำไม่ผิด ส่วนถ้าเราเหมาเรือเล็กไปแบบส่วนตัวก็ต้องมาดูครับว่าเราไปเกาะไหนบ้าง ไปกี่จุด เคสนี้เราพูดถึงเกาะมุกด์และถ้ำมรกต ไป 2 จุดนี้ราคา 1,800 THB (ไม่เกี่ยวว่าจะไปกี่คนนะครับ แต่เหมาลำนั้นไปสถานที่นี้ 1,800 THB) ราคานี้ผมขึ้นเรือที่ท่าเรือ “ควนตุ้งกู” นะครับ ใช้เวลาไม่นาน แค่ประมาณ 30 นาทีก็ถึงเกาะมุกด์แล้วครับ



พอถึงเกาะมุกด์ก็ได้แต่เดาว่าตรงนั้นตรงนี้เป็นถ้ำมรกต แต่จริง ๆ ไม่ใช่เลยครับ ถ้ำมรกตต้องอ้อมไปด้านหลังอีกเล็กน้อย ตรงปากถ้ำจะเห็นว่ามีเรือนักท่องเที่ยวจอดอยู่เต็มไปหมด รู้สึกโชคดีมากที่ตัวเองไม่ได้เดินทางมาแบบกรุ๊ปทัวร์ ไม่งั้นไม่เป็นส่วนตัวและวุ่นวายแน่นอน จริง ๆ อยากแนะนำเลยนะครับว่าใครจะไปถ้ำมรกต อย่าไปเป็นกรุ๊ปทัวร์จะดีกว่านะ



ถ้ำมรกต นั้นเราต้องว่ายน้ำเข้าไปในถ้ำเองครับ ระยะทางประมาณ 80 เมตร ข้างในตอนที่หลุดจากปากถ้ำไปมันจะมืดแล้วครับ มองไม่เห็นอะไรเลย ต้องเอาไฟฉายเข้าไปด้วย พอว่ายไปได้ครบ 80 เมตร เราจะพบกับชายหาดที่อยู่ปลายถ้ำ ถือเป็น Amazing Thailand อีกที่หนึ่งเลยครับ ตรงนั้นถ้าคนน้อยหน่อยจะต้องสวยงามมากแน่ ๆ ครับ


https://mgronline.com/travel/detail/9580000131253

ตอนว่ายเข้าไปอาจไม่ได้เห็นสีมรกตครับ เพราะว่าเราหันหลังให้ปากถ้ำ แต่ขากลับนี่เห็นชัดเลยว่าน้ำตรงปากถ้ำเป็นสีเขียวมรกต แต่ก็เห็นนิดหน่อยเท่านั้นนะครับ ไม่ได้มรกตทั้งถ้ำ



อ่านต่อ...

หาดหยงหลิงเป็นหนึ่งในหาดที่สวยและมีชื่อเสียงที่สุดในจังหวัดตรัง ทั้งสะอาดและสงบ สงบตั้งแต่ทางไปหาด เพราะตอนขับรถเข้าไป ผมจำได้ว่ามีรถสวนมาแค่คันสองคันเท่านั้น เดาว่าเวลาที่ผมไปน่าจะยังคงเช้าอยู่มาก เลยยังไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวเท่าไหร่



ขับรถตามถนนไปเรื่อย ๆ จนถึงทางเข้า ตรงนั้นจะต้องเสียค่าเข้าหาดคนละ 40 บาท (เก็บตั๋วเข้าหาดใบนี้ไว้ให้ดี ๆ ครับ ใช้เข้าอุทยานแห่งชาติหาดเจ้าไหมได้ ไม่ต้องเสียเงิน 2 รอบ)

เลยจากจุดเก็บเงินเข้าไปอีกหน่อยก็ถึงลานจอดรถแล้วครับ ตอนนั้นไม่มีรถสักคัน มองไปบริเวณรอบ ๆ จะเห็นว่าร่มรื่นมาก มีต้นไม้ตามแนวชายหาดเต็มไปหมด ไม่ไกลจากลานจอดรถมีร้านค้าอยู่ 2-3 ร้าน ซึ่งตั้งอยู่ใกล้ ๆ กับจุดบริการนักท่องเที่ยว

ลักษณะของชายหาดที่นี่จะแตกต่างกับชายหาดที่พัทยาและบางแสนมากครับ ริมหาดปราศจากเตียงผ้าใบ มีแค่หาดทรายราบเรียบไปไกลประมาณ 200-300 เมตรได้ (เดาด้วยสายตา) ในทะเลก็ไม่มีอะไรเลย ไม่มี Banana boat ไม่มีเจ็ทสกี เป็นสวรรค์ของคนที่ชอบท่องเที่ยวแบบสงบ ๆ ของจริง น้ำทะเลก็ค่อนข้างใส แต่ว่าทรายไม่ได้ขาวมากนัก

อ้อมไปตามถนนมุ่งหน้าสู่อีกฝั่งของหาด ระหว่างทางเพื่ออ้อมไปเราอาจได้เจอกับฝูงลิงตัวเล็กตัวน้อยเดินเต็มถนนไปหมด และนี่เองเป็นที่มาของป้ายเตือนบริเวณหาดหยงหลิงว่า หลังจากลงจากรถแล้วให้ปิดกระจกรถดี ๆ ไม่อย่างงั้นลิงจะเข้าไปขโมยของเอาได้

นอกจากป้ายเตือนให้ระวังลิงแล้วเรายังจะเห็นป้ายชี้ทางหากมีเหตุการณ์คลื่นยักษ์ เพราะอย่างที่ทราบกันว่าจังหวัดตรังก็เป็นหนึ่งในจังหวัดที่ประสบกับภัยพิบัติครั้งใหญ่ในปี 2547 นั่นก็คือ คลื่นยักษ์สึนามินั่นเอง



อ่านต่อ...

น้ำตกนางรอง ตั้งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ เป็นน้ำตกที่สวยงามมาก สมกับเป็น น้ำตกเบอร์ 1 ของจังหวัดนครนายก มีจุดให้ลงเล่นน้ำค่อนข้างเยอะ แต่แนะนำว่าให้หลีกเลี่ยงวันหยุดนักขัตฤกษ์และวันอาทิตย์ครับ เพราะคนจะเยอะมาก ๆ





บริเวณด้านหน้าที่เขียนว่า “จุดลงเล่นน้ำ” จะมีลักษณะเป็นลำธารที่ไหลมาจากตัวน้ำตก ส่วนใหญ่พ่อแม่ที่พาเด็กเล็ก ๆ มาเที่ยวจะนิยมลงเล่นน้ำตรงจุดนี้กันครับ เนื่องจากปลอดภัย ไม่ต้องเดินไกล แต่ถึงไม่ต้องออกแรงเดินไปไกล เราก็จะพบกับน้ำที่ใสสะอาดน่าเล่นอยู่ดี เพียงแค่คนอาจจะเยอะกว่าจุดที่อยู่ไกล ๆ ไปหน่อยแค่นั้นเอง

พวกที่วัยรุ่นหน่อยก็จะเดินเข้าไปหาจุดเล่นน้ำที่ลึกเข้าไปครับ ระหว่างทางเราก็จะพบเห็นโต๊ะหินอ่อนวางไว้เป็นจุด ๆ เผื่อไว้ให้เป็นที่นั่งพักระหว่างที่เดินเข้าไป



เส้นทางเดินในระยะแรกก็ไม่ค่อยลำบากเท่าไหร่ครับ เห็นชัดเจนว่าเป็นทางเดิน เนื่องจากถูกเหยียบย่ำโดยนักท่องเที่ยวจำนวนนับไม่ถ้วน จึงไม่มีต้นไม้ใบหญ้าขึ้นเลย ทางเดินนั้นกว้างประมาณ 1 ฟุตได้ครับ แต่พ้นจากเขต 1 ฟุตนั้นก็จะมีหญ้า รวมทั้งพืชชนิดต่าง ๆ ขึ้นเต็มไปหมด






เดินไปได้สักพักทางเดินลักษณะนั้นก็จะหายไป เปลี่ยนเป็นต้องเดินบนหินแทน อาจมีต้องปีนป่ายกันบ้างครับ ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยมีใครเดินไปลึกขนาดนั้นกัน ระหว่างทางก็จะมีจุดให้ลงเล่นน้ำตลอดครับผม คนที่ชอบป่าชอบธรรมชาติน่าจะแฮปปี้ครับเพราะเหมือนได้เดินศึกษาธรรมชาติไปในตัวเลย





อ่านต่อ...

วัดแห่งนี้มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนานมากครับ ว่ากันว่าสร้างขึ้นก่อนสถาปนากรุงศรีอยุธยาเสียอีก แต่ว่าไม่ปรากฎหลักฐานชัดเจนนักในเรื่องของผู้สร้าง จึงมีแต่เพียงตำนานเล่าสืบต่อกันมาเท่านั้น

วัดพนัญเชิงวรวิหารเป็นอีกหนึ่งวัดในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยว เนื่องจากอย่างที่ได้กล่าวไปว่าเป็นวัดที่มีประวัติความเป็นมายาวนาน ถือเป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองเลยก็ว่าได้ นอกจากนั้นวัดแห่งนี้ยังมีอะไรให้ทำมากมายที่ไม่ใช่แค่การไหว้พระ พูดภาษาบ้าน ๆ ก็คือ เป็นวัดที่ไม่น่าเบื่อ มีอะไรให้ทำเยอะ น่าจะโดนใจวัยรุ่นหรือคนรุ่นใหม่ครับ

วัดนี้มีวิธีการทำบุญให้เราเลือกเยอะครับ ยกตัวอย่างเช่น การทำสังฆทาน ซึ่งจะมีพระสงฆ์ 1 รูปนั่งประจำอยู่ ซึ่งเราสามารถนำสังฆทานไปถวายตรงนั้นได้เลย พอท่านให้ศีลให้พรเสร็จก็จะพรมน้ำมนต์เพื่อเป็นศิริมงคลให้แก่เราครับ

นอกจากการทำสังฆทานแล้วก็ยังมีการเติมน้ำมันตะเกียง ซึ่งชาวพุทธบ้างก็เชื่อกันว่าเป็นการ “สะเดาะเคราะห์และชี้ทางสว่างให้แก่ชีวิต” รวมไปถึง “ส่งเสริมดวงชะตาให้รุ่งโรจน์”



บ้างก็เชื่อว่าทำให้ “มีแสงสว่างในจิตใจและสติปัญญา ความคิด เมื่อชีวิตรุ่งโรจน์โชติช่วงก็ทำให้ปัญหา อุปสรรคต่างๆ ที่ทำให้ชีวิตมืดมิดลงมลายหายไป ฐานะทางการเงินดีขึ้น เงินใช้ไม่ขาดมือ” ซึ่งก็แล้วแต่ใครจะคิดแบบไหนนะครับ ถือเป็นความเชื่อส่วนบุคคลละกัน

นอกจากนี้ก็ยังมีการปิดทองพระพุทธรูป ไหว้พระ บริจาคเงินเหมือนวัดทั่ว ๆ ไปอีกด้วยครับ



อ่านต่อ...

ใหญ่สมชื่อครับสำหรับวัดแห่งนี้ เพียงแค่เราขับรถเข้าสู่เขตตัวเมืองของจังหวัดพระนครศรีอยุธยาก็จะเห็นเจดีย์ของวัดใหญ่ชัยมงคลอยู่ลิบ ๆ แทบทั่วทุกมุมของเมือง ภายในวัดมีอะไรให้ทำเยอะแยะครับ เสียอย่างเดียวถ้าไปตอนกลางวันมันจะร้อนไปหน่อยแค่นั้นเองครับ



วัดใหญ่ชัยมงคลเป็นวัดที่ผมคิดว่ามีชื่อเสียงที่สุดในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาแล้วครับ เนื่องจากมีประวัติความเป็นมาทางประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจ กล่าวคือ เป็นเจดีย์ที่สมเด็จพระนเรศวรทรงโปรดให้สร้างขึ้นหลังจากได้รับชัยชนะในการกระทำยุทธหัตถีกับพม่า (ตามประวัติศาสตร์ไทย)

นอกจากมีประวัติความเป็นมาทางประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจแล้ว ผมคิดว่าเหตุผลหนึ่งที่นักท่องเที่ยวนิยมไปเที่ยวที่วัดแห่งนี้ก็เพราะว่า ตัววัดยังค่อนข้างอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ อีกทั้งบริเวณโดยรอบยังถูกดูแลค่อนข้างดี มีความสวยงามไม่ได้ถูกปล่อยให้เสื่อมโทรมแต่อย่างใด นักท่องเที่ยวในวัดใหญ่ส่วนมากก็จะเป็นชาวไทยด้วยกันเอง แต่ชาวจีน และญี่ปุ่น รวมถึงฝรั่งมังค่าก็มีไม่ใช่น้อยครับ

ที่วัดแห่งนี้นอกจากเราจะเดินศึกษาประวัติศาสตร์จากแผ่นป้ายและซากโบราณสถานต่าง ๆ ได้แล้ว เรายังสามารถทำกิจกรรมอื่น ๆ เช่น ไหว้พระ เสี่ยงเซียมซี รวมถึงการให้อาหารเต่าด้วย

การให้อาหารเต่าก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่คนที่ไป “วัดใหญ่” นิยมทำกันครับ เนื่องจากเป็นอะไรที่ค่อนข้างแปลกใหม่สำหรับหลาย ๆ คน

คือในวัดใหญ่จะมีสระ 1 สระ ในสระนั้นก็จะมีเต่า ที่ถูกเลี้ยงเอาไว้ (ผมว่าน่าจะหลายร้อยตัวเลย) นักท่องเที่ยวก็จะซื้อกล้วยจากป้า ๆ ที่นั่งขายอยู่ริมสระ แล้วก็เอาไม้ยาว ๆ ที่ป้า ๆ แกให้ยืม เสียบกล้วย นำไปยื่นให้เต่าที่อยู่ในน้ำ



อ่านต่อ...

ในความเห็นของผม หมู่บ้านญี่ปุ่นเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ที่ไม่น่าเบื่อเลยครับ ถึงแม้ที่บริเวณนั้นจะไม่ค่อยเหลือร่องรอยทางประวัติศาสตร์เยอะแยะมากมายเท่าบริเวณอื่น ๆ ในอยุธยาก็ตาม(ไม่มีซากอิฐ ซากหิน ฯลฯ) แต่ผู้ดูแลก็สามารถจัดให้บริเวณนั้นเป็นสถานที่ที่น่าท่องเที่ยว น่าไปศึกษาหาความรู้ และจริง ๆ สามารถไปพักผ่อนหย่อนใจได้ด้วยครับ



ที่บอกว่าหมู่บ้านญี่ปุ่นไม่น่าเบื่อก็เพราะว่า ภายในตัวหมู่บ้านญี่ปุ่นเอง นอกจากการให้นักท่องเที่ยวอ่านข้อมูลทางประวัติศาสตร์ตามป้ายแบบสถานที่ท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ทั่วๆ ไปแล้ว ยังมีการเปิดวีดีโอในห้องชมภาพยนตร์เล็ก ๆ ให้นักท่องเที่ยวได้รับชมอีกด้วย ซึ่งวีดีโอดังกล่าวจะเล่าถึงภาพรวมของกรุงศรีอยุธยาในอดีต ทั้งในเรื่องของการที่อยุธยาเคยเป็นเมืองท่าสากล มีทั้งโลกตะวันตกและตะวันออกเข้ามาทำการติดต่อทำการค้าขายแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม รวมไปถึงด้านการเมืองและการทูต นอกจากนั้นก็ยังมีแผนที่ แสดงเส้นทางการเดินเรือจากตะวันตกมาสู่อยุธยา รวมถึงจากญี่ปุ่นมาสู่อยุธยาอีกด้วย

ภาพจาก ย้อนอดีต “หมู่บ้านญี่ปุ่น” ชุมชนต่างชาติบนแผ่นดินกรุงศรีอยุธยา


บริเวณริมแม่น้ำเจ้าพระยาก็จะมีการจัดแสดงเกี่ยวกับออกญาเสนาภิมุข หรือยามาดะ นางามาซะ ขุนนางชาวญี่ปุ่นในราชสำนักอยุธยา หัวหน้าชาวญี่ปุ่นและเจ้ากรมอาสาญี่ปุ่น รวมถึงจัดแสดงเกี่ยวกับท้าวทองกีบม้า (มารี ดอญา กีมาร์ เดอ ปีนา) ลูกครึ่งเชื้อสายโปรตุเกส – ญี่ปุ่น (มีหุ่นขี้ผึ้งท้าวทองกีบม้าด้วย เหมือนคนจริงมาก ๆ ) ท้าวทองกีบม้าคนนี้แหละที่เราเชื่อกันว่าเป็นต้นตำรับขนมพวกทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง



เสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของหมู่บ้านญี่ปุ่นก็คือ บริเวณหมู่บ้านญี่ปุ่นนั้นเป็นสถานที่ที่ร่มรื่นเป็นอย่างมากครับ ด้วยสวนสไตล์ญี่ปุ่นที่ออกแบบโดย นายฮิโรฮิสะ นาคาจิมา รูปแบบสวนนั้น “เน้นความเป็นญี่ปุ่นแท้ ดูสง่างาม สงบ เยือกเย็น มีองค์ประกอบที่สำคัญ ได้แก่ “ศาลาญี่ปุ่น”



อ่านต่อ...

*ที่ให้ 2 ดาวไม่ใช่ว่าเพราะน้ำตกไม่สวยนะครับ แต่เป็นเพราะเหตุผลอื่น ๆ ครับผม
_____________________________________________________________

เรียกได้ว่านรกสมชื่อจริง ๆ ครับ ถ้าหากว่าใครร่างกายไม่พร้อมไม่แนะนำให้ไปดีกว่า เพราะทางเดินเพื่อไปยังตัวน้ำตกนั้นค่อนข้างไกลและมีบางช่วงบางตอนที่ค่อนข้างอันตราย

น้ำตกเหวนรกนั้นเป็นอีกหนึ่งน้ำตกในเขตอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ที่มีชื่อเสียง จริง ๆ แค่ฟังจากชื่อก็ดูน่าเกรงขามแล้วใช่มั้ยครับ ส่วนตัวผมเองตอนได้ยินชื่อก็นึกจินตนาการไปถึงน้ำตกที่ใหญ่ ๆ และต้องมีมวลน้ำมหาศาลตกลงมาจากเหวแน่ ๆ ถึงได้ชื่อแบบนี้

การเดินทางไปน้ำตกแห่งนี้ ถ้าเข้ามาจากฝั่งนครนายกก็ไม่ต้องขับไกลมากครับ แปบเดียวก็ถึงน้ำตกเหวนรกแล้ว ที่น้ำตกที่จอดรถกว้างขวางดี แล้วบริเวณลานจอดรถก็จะมีร้านค้าและร้านอาหารให้บริการอยู่ 1-2 ร้าน

อย่างที่บอกครับ ระยะทางจากลานจอดรถเข้าไปที่ตัวน้ำตกค่อนข้างไกล ถ้าไปตอนกลางวันก็ต้องสู้กับอากาศร้อนอีก ถึงแม้ว่าข้างทางจะเต็มไปด้วยป่าไม้เขียวขจี มีบางช่วงบางตอนที่ต้องข้ามลำน้ำ แต่ยังไงก็ยังไม่ช่วยให้เราคลายความร้อนได้อยู่ดี ประกอบกับคนก็ค่อนข้างพลุกพล่านครับ เจอคนหลายรูปแบบอาจทำให้เราเพิ่มความหงุดหงิดได้



ช่วงก่อนถึงน้ำตกประมาณ 200 เมตรเส้นทางจะยิ่งลำบากมากขึ้น เริ่มเห็นบันไดสูง ๆ ตรงนี้อันตรายมากครับสำหรับเด็ก ๆ และคนชรา เพราะว่าพลาดทีนึงก็คงบ๊ายบายได้เลย ดูจากในรูปเอาแล้วกันนะครับ





เมื่อถึงตัวน้ำตกแล้วก็เช่นเคยครับ น้ำตกใหญ่ ๆ ส่วนมากลงเล่นไม่ได้อยู่แล้ว ได้แต่เก็บภาพและชมความยิ่งใหญ่กันไปเท่านั้น แล้วบริเวณที่เราสามารถจะถ่ายรูปได้ก็เต็มไปด้วยคนเยอะแยะมากมายที่ก็รอจะถ่ายรูปเหมือนกัน เรียกได้ว่าค่อนข้างวุ่นวาย อาจทำให้บางคนหมดอารมณ์ไปเลยก็เป็นได้ครับ



อ่านต่อ...

ไม่ว่าจะเข้ามาจากฝั่งปากช่องหรือเข้ามาจากฝั่งนครนายก กว่าจะถึงน้ำตกเหวสุวัตก็ต้องใช้เวลาหน่อยครับ เพราะหากดูตามแผนที่ของทางอุทยานฯ แล้ว น้ำตกแห่งนี้จะอยู่บริเวณกลาง ๆ ของแผนที่เลยครับผม แต่อย่างไรก็ตามระยะทางไม่เป็นอุปสรรคแน่นอน เพราะอย่างที่เคยบอกไว้ใน “รีวิวเขาใหญ่” ว่าอากาศที่เขาใหญ่บริสุทธิ์มาก ขับรถไปเปิดกระจกไปเพลิน ๆ ไม่นานก็ถึงตัวน้ำตกครับ

ในบริเวณน้ำตกนั้นที่จอดรถกว้างขวางและสะดวกสบาย บางทีถ้าโชคดีอาจจะพบ “ลิง” มาเดินเล่นแถว ๆ ลานจอดรถอีกด้วยครับ แต่ที่อยากเตือนไว้ก็คือ ห้ามให้อาหารสัตว์ป่าทุกชนิด รวมถึงลิงด้วยนะครับ ถ้าเจ้าหน้าที่เห็นว่าเราให้อาหารสัตว์เมื่อไหร่รับรองโดนปรับกันแน่นอน

เป็นธรรมดาของทุกน้ำตกนะครับที่ช่วงฤดูฝนน้ำจะเยอะและขุ่น ก่อนถึงน้ำตกเราก็รู้อยู่แล้วครับว่าน้ำมันขุ่นแน่นอน เพราะตัวลำห้วยที่จะไหลลงไปเป็นน้ำตกนั้นสีขุ่นเหมือนโอวัลตินเลยครับ



ตัวน้ำตกเหวสุวัตนั้นอยู่ไม่ไกลจากลานจอดรถมากนัก น่าจะประมาณ 200 เมตรได้ แต่ทางเดินค่อนข้างจะลื่นนิดหน่อยนะครับถ้ามีฝนตกลงมาก่อนหน้านั้น ต้องใช้ความระมัดระวังในการเดินกันเล็กน้อย ระหว่างทางเดินก็จะมีป้ายให้ความรู้อยู่เป็นระยะ ๆ แต่ไม่มากเท่าเส้นทางศึกษาธรรมชาติทั่วไปนะครับ



เมื่อถึงตัวน้ำตกก็พบว่า น้ำตกแห่งนี้เป็นน้ำตกที่สวยงามมากจริง ๆ ครับ อาจจะด้วยปริมาณน้ำที่เยอะด้วยในตอนนั้น ทำให้สัมผัสได้ถึงความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ แต่ข้อเสียของที่นี่คือเราดูได้อย่างเดียวนะครับ ลงเล่นน้ำไม่ได้ เนื่องจากว่ามันอันตรายมาก ๆ