ผมขออนุญาตลงลึกในเรื่องของบรรยากาศของพระราชวังบางปะอินนะครับ ไม่ขอลงลึกในเรื่องประวัติศาสตร์มากนัก เพราะถ้าทุกท่านมีโอกาสได้ไปเยี่ยมชมน่าจะพอหาอ่านได้ตามเอกสารที่มีแจกภายในพระราชวังครับ แต่เล่าคร่าว ๆ คือ เป็นพระราชวังเก่าแก่ที่สร้างมาตั้งแต่สมัยอยุธยาแล้ว



พระราชวังบางปะอินอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพเลยครับ ใช้เวลาเดินทางน่าจะราว ๆ 1 ชั่วโมง ก็น่าจะถึง การเข้าไปในตัวพระราชวังมีค่าใช้จ่าย โดยนักท่องเที่ยวคนไทย ผู้ใหญ่ 30 บ /เด็ก,นักเรียน,นักศึกษา,20 บ / ชาวต่างประเทศ 100 บาท ครับ
การเที่ยวชมพระราชวังบางปะอิน เลือกได้ 2 แบบครับ คือ 1. เดินชม 2. ขับรถไฟฟ้า

ซึ่งผมเลือกวิธี "เดิน" ครับ และจริง ๆ แนะนำทุกคนที่สุขภาพแข็งแรง ไม่ได้เจ็บป่วยอะไรให้เดินดีกว่าครับ เพราะว่าค่าเช่ารถไฟฟ้าค่อนข้างแพง และตัวพระราชวังในความรู้สึกผมมีอะไรให้ชมค่อนข้างมาก ทำให้เดินไป แล้วไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไรมากมายครับ แม้แต่ไปตอนกลางวัน (แต่ทางที่ดีพกร่มไปด้วยก็จะดีที่สุดครับ)

พระราชวังบางปะอินเหมาะสำหรับนักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบประวัติศาสตร์และไม่ชอบคนพลุกพล่าน เพราะที่นี่ถึงแม้จะใกล้กรุงเทพก็จริง แต่นักท่องเที่ยวไม่ได้เยอะเลยครับ ทำให้คนที่ไปเที่ยวที่นี่ได้ดื่มด่ำกับบรรยากาศความโบราณอย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะเป็นตำหนักโบราณต่าง ๆ (บางตำหนักเปิดให้เข้าไปชมด้านใน) ด้วยความเงียบนี่แหละครับ ทำให้เวลาเราเข้าไปชม เหมือนมีภาพของอดีต Warp กลับมาในหัวสมองของเราเลยครับ (ตำหนักแต่ละหลังจะมีประวัติติดไว้ด้านหน้าเพื่อเป็นความรู้)

ลืมบอกไปครับ ใครจะไปเที่ยวที่วังบางปะอิน ให้ใส่กางเกงขายาวนะครับ ไม่งั้นเข้าไม่ได้ครับผม

แต่ใครลืมจริง ๆ หาซื้อแถว ๆ ลานจอดรถได้ครับ มีป้า ๆ ลุง ๆ แกขายอยู่ ตัวละประมาณ 100 บาทครับ

ตลอดทางขึ้นดอยอินทนนท์ ถ้าสังเกตจะพบว่ามีป้ายน้ำตกนั่นน้ำตกนี่เยอะมาก หลาย ๆ คนคงคิดว่าน่าจะเป็นน้ำตกเล็ก ๆ ซะมากกว่า ตัวผมเองก็เช่นกันนะ เพราะจากประสบการณ์แล้ว สถานที่ซึ่งเป็น “ดอย” ส่วนใหญ่ ก็มักจะมีน้ำตกเล็ก ๆ อยู่ประปรายเต็มไปหมดอยู่แล้ว ทำให้บางครั้งก็ไม่ได้คิดจะแวะเข้าไปตามป้ายเหล่านั้นเลย



แต่วันนั้นบังเอิญเห็นป้าย “น้ำตกวชิรธาร” ตอนขากลับลงมาจากดอยอินทนนท์ เลยตัดสินใจลองแวะเข้าไปเพราะเห็นป้ายบอกว่า 800 เมตร เลยคิดว่าถึงไม่ใหญ่ก็ไม่เสียหาย เพราะขับเข้าไปแค่ 800 เมตรเอง

ถนนทางเข้าก็ออกจะแคบ ๆ หน่อยนะครับ รถสวนกันอาจลำบากนิดนึง แต่ช่วงนี้ไม่ใช่ High Season รถราเลยไม่ได้ขวักไขว่เท่าไหร่นัก วันนั้นเลยเข้าไปได้แบบไม่มีรถสวนออกมา



พอขับไปจนถึงบริเวณน้ำตกก็เริ่ม Surprise เพราะว่าเจอรถจอดอยู่ที่ลานพอสมควรเลย (ลานน่าจะรับได้ 40-50 คัน) นอกจากนั้นบริเวณน้ำตกยังมีร้านอาหาร 2-3 ร้าน และร้านกาแฟ (ที่ดูดี) อีก 1 ร้านอยู่ข้างๆ น้ำตก แถม Surprise 2 ก็คือ ตัวน้ำตกนั้นไม่ได้เล็กอย่างที่คิด มีน้ำไหลลงมาเยอะมาก ๆ และถือเป็นน้ำตกที่สวยงามมากอีกด้วย

ใครที่ชอบถ่ายรูปรับรองไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน เพราะมีมุมถ่ายรูปสวย ๆ อยู่เพียบครับ และที่สำคัญไม่เสียค่าบริการในการเข้าไปในบริเวณน้ำตกอีกด้วย (แต่ลูกพี่เค้าเก็บตอนเราเข้าอุทยานนะ)



บรรยากาศรอบ ๆ น้ำตกก็เย็นสบาย มีทางเดินให้นักท่องเที่ยวเดินพักผ่อนหย่อนใจกันแบบชิล ๆ ดังนั้นใครที่มีแผนเดินทางไปที่ดอยอินทนนท์ก็ไม่ควรพลาดน้ำตกวชิรธารนะครับ แนะนำให้เพิ่มไว้ใน List ได้เลย ไม่ผิดหวังแน่นอน เพราะแม้แต่ทัวร์ต่างชาติก็ยังมีโปรแกรมให้นักท่องเที่ยวแวะที่นี่ (ปล.น่าจะลงเล่นน้ำไม่ได้นะ)

ใครที่อยู่ใน Route ของการเดินทางไปดอยอินทนนท์ การแวะไปสักการะวัดพระธาตุศรีจอมทอง อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่ก็เป็นทางเลือกที่ไม่เลวนักครับ หรือไม่ก็รอลงมาจากดอยอินทนนท์แล้วค่อยแวะไปก็ยังได้ โดยเฉพาะคนที่เกิดปี “ชวด” (วัดนี้เป็นวัดประจำตัวของคนที่เกิดปีชวด) แต่แนะนำให้ไปตอนเช้าหรือตอนเย็นนะครับ ไม่งั้นจะร้อนมาก ๆ



วัดพระธาตุศรีจอมทองวรวิหาร เดิมชื่อว่า “วัดพระธาตุศรีจอมทอง” ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ ราว 60 กิโลเมตร เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี บริเวณที่ตั้งเป็นเนินดิน ซึ่งในอดีตเรียกว่า “ดอยจอมทอง” คาดว่าเป็นวัดเก่าแก่ที่สร้างขึ้นตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 20 แต่จริง ๆ แล้วไม่ได้เป็นวัดที่ใหญ่โตอะไรมากมายนักนะครับ เป็นวัดเล็ก ๆ น่ารัก ๆ ตามสไตล์ล้านนา ผู้คนก็ไม่ได้พลุกพล่าน

พระวิหารหลวงเป็นสถานที่ประดิษฐาน “พระทักขิณโมลีธาตุ” (พระเศียรเบื้องขวาของพระพุทธเจ้า) ตามตำนานบอกว่า “พระเจ้าอโศก” เป็นผู้อัญเชิญมาประดิษฐานไว้ที่ดอยจอมทอง ตั้งแต่ปี พ.ศ. 218

อุโบสถมีประพุทธรูปสามองค์ พระประธานเป็นปางถวายเนตร บริเวณประตูทางเข้าพระอุโบสถได้ฝังสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไว้ตามประเพณีของล้านนา เลยไม่อนุญาตให้ผู้หญิงขึ้นไปยังพระอุโบสถ (จริง ๆ เป็นธรรมดาของหลาย ๆ วัดทางภาคเหนือ)

ด้านในมีรูปวาดฝาผนังเล่าเรื่องตำนานพระธาตุศรีจอมทองและรูปเทวดา นางฟ้าต่าง ๆ ตามข้อสันนิษฐาน คาดว่าอายุประมาณ 300 ปี (บอกว่าคนพม่าเป็นคนสร้าง) ส่วนพระวิหารจัตุรมุข มีหลวงพ่อเพชรเป็นพระประธานในพระวิหารและมีโบราณวัตถุ เช่น พระพุทธรูป เป็นต้น

แนะนำว่าหากจะมาเที่ยวก็ให้ List ไว้เป็นสถานที่แวะเที่ยวชมดีกว่าครับ ถ้าตั้งใจขับรถมาจากที่ไกล ๆ เกรงว่าจะไม่คุ้มครับ เพราะอย่างที่บอกไว้ในตอนต้นว่าตัววัดไม่ได้มีอะไรให้ชมขนาดนั้น เป็นวัดเล็ก ๆ (ที่มีความสำคัญ) เพียงเท่านั้น แต่ถ้าหากท่านใดมีศรัทธาแรงกล้าจริง ๆ การตั้งใจมาเที่ยวที่นี่โดยเฉพาะก็ไม่ได้เสียหายครับ คนเฒ่าคนแก่น่าจะชอบ

ใครจะไปเที่ยวที่นี่แนะนำให้ไปให้ถูกฤดูกาลจะดีกว่านะครับ จะอยู่ในช่วงราว ๆ ปลายเดือนมิถุนายน ถึงเดือนสิงหาคม เพราะว่าช่วงนั้นดูจากในภาพแล้ว บริเวณอุทยานแห่งชาติป่าหินงามน่าจะเขียวชอุ่มเพราะได้รับน้ำจากน้ำฝนนั่นเองครับ และดอกกระเจียวซึ่งเป็นพระเอกของอุทยานแห่งชาติฯ ก็จะเริ่มบานอีกด้วย
แต่หากใครไปเที่ยวนอกฤดูแบบผม ถ้าไม่ซีเรียสเรื่องอากาศร้อนก็ยังพอมีไฮไลท์อย่างอื่นที่พอจะเที่ยวได้อยู่ครับ



อย่างที่บอกไปตอนแรกครับ ถ้าไปเที่ยวตามฤดูกาลก็จะเป็นฤดูที่ดอกกระเจียวบาน ซึ่งผมลองถามพ่อค้าแม่ค้าที่ขายอาหารตามสั่งอยู่บริเวณทางขึ้นอุทยานนั้นก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ถ้าเป็นในช่วง High season รถจะเยอะมาก จนในบางช่วงบางตอนของวันถึงกับติดเลยก็มี แต่ถ้าเป็นฤดูที่ผมมานี้ นอกจากจะไม่มีรถแล้ว ยังแทบไม่มีอะไรให้เที่ยวอีกด้วย 555

ก่อนเข้าอุทยานฯ ก็ต้องเสียค่าผ่านทางกันก่อนครับ ค่าผ่านทางเท่าไหร่จำไม่ได้ครับ จำได้แค่ว่าอัตราทั่ว ๆ ไป ไม่ได้แพงอะไรมากนัก มองไปรอบ ๆ ไม่มีรถใครเลยนอกจากรถผม

ในฤดูร้อน ภายในอุทยานแห่งชาติป่าหินงามแห่งนี้ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ดูร้อนไปหมดครับ บริเวณที่เป็นทุ่งดอกกระเจียวก็กลายเป็นเหมือนทุ่งหญ้าแห้ง ๆ สีน้ำตาล สีเหลือง สลับ ๆ กันไป ไม่มีความสดชื่นใด ๆ ทั้งสิ้น จุดที่พอจะเที่ยวได้ในฤดูร้อนก็คงเป็น “ผาสุดแผ่นดิน” ซึ่งวิวข้างบนนั้นสวยงามสุด ๆ เห็นได้ชัด 360 องศา ที่สำคัญ ข้างบนนั้นลมแรงมาก สำหรับผมแล้ว ไม่ได้เห็นทุ่งดอกกระเจียวแต่ได้เห็นวิวที่ผาสุดแผ่นดินก็ถือว่าคุ้มครับ



นอกจากจะมีวิวที่สวยงามแล้ว ด้านบนยังมีเส้นทางให้นักท่องเที่ยวเดินศึกษาธรรมชาติอีกด้วย แต่ช่วงที่ผมไปอากาศร้อนมาก ๆ จึงไม่ได้ทำการเดินศึกษาธรรมชาติแต่อย่างใดครับ ยังไงใครที่จะไปเที่ยวที่อุทยานฯ ก็ลองวางแผนดูดี ๆ นะครับว่าจะไปช่วงไหน

ถ้าใครชอบอ่านหนังสือแนวป่าน่าจะพอทราบว่า ในอดีต แถวอำเภอชัยบาดาล จ.ลพบุรี เคยเป็นป่าใหญ่มาก่อน และแน่นอนว่าเมื่อเป็นป่าใหญ่ย่อมมีร่องรอยของธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ รวมไปถึงแหล่งต้นน้ำลำธารอย่างน้ำตก



ความจริงแถว ๆ ลพบุรี สระบุรี มีน้ำตกค่อนข้างหลายแห่ง และหลาย ๆ แห่งก็มีชื่อเสียงเป็นที่คุ้นหูคุ้นตาของหลาย ๆ คน แต่น้ำตกแห่งนี้ผมเชื่อว่าหลาย ๆ คนอาจฟังชื่อแล้วยังไม่ค่อยคุ้นหูมากนัก น้ำตกแห่งนี้คือ “น้ำตกวังก้านเหลือง” ตั้งอยู่ในเขตอำเภอชัยบาดาล จ.ลพบุรี (ห่างจากกรุงเทพประมาณ 170 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางแบบรถไม่ติดก็ประมาณ 2 ชั่วโมงครึ่ง)

น้ำตกวังก้านเหลืองถือว่าเป็น Unseen ของจังหวัดลพบุรีอีกแห่งหนึ่งเลยก็ว่าได้ ตัวน้ำตกไม่ได้เป็นน้ำตกสไตล์ยิ่งใหญ่ ไม่ได้สูงเหมือนทีลอซู หรือเหวนรกอะไรทำนองนั้น เป็นน้ำตกที่มีความสูงเพียงเล็กน้อย ซึ่งมีจุดเด่นที่สีของน้ำ ซึ่งเป็นสีฟ้าสวย บวกกับจุดเล่นน้ำที่มีค่อนข้างมากและธรรมชาติบริเวณรอบ ๆ น้ำตกที่ยังคงมีความอุดมสมบูรณ์อยู่มากทีเดียว แต่ผมมองว่าตัวน้ำตกก็ยังไม่ได้รับการดูแลมากเท่าที่ควรหากเทียบกับความสวยงามขนาดนี้ เริ่มจากเรื่องภูมิทัศน์ภายในเขตน้ำตกก่อน ผมคิดว่าบริเวณดังกล่าวไม่ได้ถูกตกแต่งให้ดีมากเท่าไหร่ (แต่เอาจริง ๆ ราชการไทยก็ประมาณนี้อยู่แล้ว) เห็นแล้วก็เสียดาย เพราะจริง ๆ แล้วที่นี่เป็นสถานที่ Unseen แบบว่าสามารถเรียกนักท่องเที่ยวทั่วสารทิศได้เลย เรื่องที่สองเป็นเรื่องของร้านอาหารบริเวณน้ำตก กินแทบไม่ได้ จะกินได้ก็ต่อเมื่อไม่ได้ไปเห็น Process การทำของป้า ๆ แก ที่เรียกได้สั้น ๆ ว่า “ซกมก” มาก แนะนำว่าใครจะไปเที่ยวที่นั่นก็กินไปก่อนละกันครับ อีกเรื่องคือน้ำตกแห่งนี้เหมือนจะไม่ได้ห้ามเรื่องอาหารการกินที่ให้เอาเข้าไปกินในน้ำตกมากนัก พอเราเข้าไปในน้ำตกจึงเห็นอาหารครบทุกประเภทรวมถึงเหล้าเบียร์ นอกจากนี้ยังมีบางคนเอาลำโพงบลูทูธไปเปิดเพลงกันอย่างเมามันส์

สรุปโดยรวมคือตัวน้ำตกสวยมาก แต่แนะนำให้มาวันที่ไม่ใช่วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ดีกว่า เพราะว่าเสาร์-อาทิตย์คนจะเยอะมาก ๆ ส่วนข้อเสียก็อย่างที่ได้บอกไปข้างบนครับ ลองชั่งน้ำหนักกันดู



อ่านต่อ...

ที่นี่ถือว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งเลยก็ว่าได้ครับ ด้วยเนื้อที่เป็นพัน ๆ ไร่ แต่เจ้าหน้าที่กลับดูแลรักษาสภาพของอุทยานแห่งนี้ไว้อย่างดีเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นสภาพทางภูมิทัศน์ อาคารสถานที่ต่าง ๆ ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ถูกทิ้งร้าง ข้อมูลต่าง ๆ ยังคงครบถ้วน ใช้การได้ทุกจุด และด้วยความที่อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพเป็นอุทยานประวัติศาสตร์ที่ค่อนข้างใหญ่ (เพราะสันนิษฐานว่าในสมัยโบราณนั้นเมืองนี้เจริญรุ่งเรื่องเป็นอย่างมาก) ทางอุทยานประวัติศาสตร์จึงได้จัดรถนำเที่ยวให้กับนักท่องเที่ยว พร้อมไกด์ซึ่งทำหน้าที่เป็นคนขับไปด้วยในตัว คอยให้ความรู้เกี่ยวกับจุดสำคัญ ๆ ต่าง ๆ ในเขตอุทยานฯ



การเดินทางก็ไม่ลำบากมากนักครับ จากกรุงเทพมุ่งหน้าไปทางสระบุรี แล้วเลี่ยงเมืองออกไปตามป้ายเพชรบูรณ์ ผ่านอำเภอชัยบาดาล อีกไม่กี่กิโลก็จะถึงอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพแล้วครับ ถ้ารถไม่ติดก็น่าจะใช้เวลาเดินทางจากกรุงเทพฯ ประมาณ 2-3 ชั่วโมงเท่านั้น แต่จริง ๆ แนะนำว่าถ้าจะมาเที่ยวศรีเทพก็ให้วางแผนเที่ยวที่อื่นไว้ด้วยดีกว่าครับ เพราะว่าตัวอุทยานประวัติศาสตร์ถึงจะกว้างใหญ่ก็จริง แต่เรานั่งรถไปเรื่อย ๆ ใช้เวลาไม่นานก็ดูจนทั่วเมืองโบราณแล้วครับ ถึงเป็นสายถ่ายรูปเต็มที่ก็ไม่น่าเกิน 3-4 ชั่วโมง ยังไงลองวางแผนหาที่เที่ยวใกล้ ๆ แถวนั้นดูครับ

อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ ถ้าเทียบกับอุทยานประวัติศาสตร์อยุธยาแล้วถือว่าเงียบสงบกว่าเยอะครับ ใครไปตอนเย็น ๆ อาจจะหลอน ๆ นิดนึง 555 เพราะว่าภายในอุทยานฯ มีการขุดพบโครงกระดูกของมนุษย์หลายโครงเลยด้วยกัน สันนิษฐานว่าเป็นศพของคนที่เคยอาศัยอยู่ในเมืองศรีเทพในอดีต (ตอนนี้ก็ยังขุดเจออยู่เรื่อย ๆ )

ยังไงใครว่าง ๆ ลองแวะไปดูครับ คิดว่าไม่น่าจะผิดหวัง (มีค่าเข้าชมนิดหน่อยครับผม ไม่แพง)

Bonanza Exotic Zoo เป็นสวนสัตว์ที่เน้นโชว์แต่สัตว์ที่แปลก ๆ ส่วนใหญ่เป็นสัตว์ที่ไม่ได้พบได้ตามธรรมชาติในป่าเมืองไทย เช่น อัลปาก้า ยีราฟ ม้าลาย นกแก้วมาคอร์ สิงโตขาว ฯลฯ ฟังแค่ชื่อสัตว์ก็ดูน่าสนใจอยู่ครับ แต่สภาพของ Bonanza Exotic Zoo มันออกจะโทรม ๆ เหมือนไม่ค่อยได้รับการดูแลมากเท่าไหร่ บางกรงก็ไม่ได้มีสัตว์อยู่ในนั้น ไม่ได้มีป้ายที่ให้ข้อมูลสัตว์ชนิดต่าง ๆ อย่างครบถ้วน ไม่มีมุมสวย ๆ ให้ถ่ายรูป ไม่มีเจ้าหน้าที่มาคอยเป็น Guide แนะนำข้อมูลอะไรต่าง ๆ ให้ มีแค่เจ้าหน้าที่คอยเก็บค่าเข้าตรงประตูแค่นั้น ที่สำคัญบรรยากาศไม่ได้ร่มรื่นเลยครับ ค่อนไปทางร้อนซะมากกว่าด้วย แล้วในสวนสัตว์ก็ไม่ได้มีจุดนั่งพักที่ร่มรื่น หรือจุดที่ขายเครื่องดื่มแบบเย็นชื่นใจอะไรเลย

มองจากด้านนอกเห็นรถที่ดูเหมือนเป็นรถที่ใช้รับส่งนักท่องเที่ยว หรือพานักท่องเที่ยวนั่งชมสัตว์ในสวนสัตว์ แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็ไม่ได้มีเจ้าหน้าที่มาบอกว่าขึ้นตรงไหนอะไรยังไง รถหลาย ๆ คันก็เป็นรถเปล่าไม่ได้มีคนนั่ง เพราะคนอื่นก็น่าจะไม่รู้เหมือนกันว่าขึ้นตรงไหนอะไรยังไง

อาหารที่ซื้อเพื่อป้อนให้สัตว์ก็อย่างแพง แครอทถุงเล็กนิดเดียว 50 บาท (ค่าเข้าสวนสัตว์ 100 บาท) แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่งสำหรับครอบครัวที่มีลูกเล็ก ๆ ที่ไม่เคยเห็นสัตว์แปลก ๆ พวกนี้ เด็ก ๆ ก็น่าจะพอได้รับความสนุกสนานอยู่ครับ เพราะเด็ก ๆ ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวอะไร ขอแค่เจออะไรแปลกหูแปลกตาพวกเขาก็สนุกกันแล้วครับ

“สวนพฤกษชาติแม่เมาะ” เป็นที่เที่ยวสไตล์ธรรมชาติที่ไม่ไกลจากตัวเมืองลำปางมากนัก ในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ครอบครัวหลาย ๆ ครอบครัวมักพาลูกหลานไปเที่ยวเล่นที่นี่ เพราะนอกจากไม่ไกลแล้ว ยังมี activity ให้ทำค่อนข้างจะหลากหลาย เด็ก ๆ ก็สามารถเล่นสไลเดอร์ ซึ่งถือเป็น signature ของที่นี่มาหลายสิบปีแล้ว ลักษณะจะเป็นเนินย่อม ๆ เด็ก ๆ ก็จะนั่งบนแผ่นยางแล้วสไลด์ลงมาจากจุดสูงสุดของเนิน ส่วนพ่อแม่ที่รอก็ไม่เบื่อแน่นอนครับ เพราะตรงนั้นเป็นเนินที่มองลงมาแล้วเห็นวิวเป็นมุมกว้าง หลาย ๆ ครอบครัวเลยเลือกเอาเสื่อไปปูแล้ว picnic มันซะเลย ซึ่งทางแม่เมาะก็ไม่ได้ห้ามแต่อย่างใดครับ



ใครที่เป็นสายวิชาการหน่อย ที่นี่มีพิพิธภัณฑ์ไว้ให้ความรู้เช่นกันครับ โดยพิพิธภัณฑ์แห่งนี้มีชื่อว่า “พิพิธภัณฑ์ศูนย์ถ่านหินลิกไนต์ศึกษา (เหมืองแม่เมาะ)” แต่แนะนำเช็คเวลาก่อนก็ดีครับผม เพราะที่นี่ดูเหมือนจะเปิดปิดเป็นช่วง ๆ ครับ
นอกจากนี้ไปเที่ยวที่นี่ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารการกินครับ บริเวณใกล้ ๆ ลานจอดรถจะมีร้านอาหารอยู่ประมาณ 3-4 ร้าน ส่วนใหญ่ก็เป็นสไตล์เอาใจคนที่จะไป picnic กันครับ เช่น พวกส้มตำไก่ย่าง แต่อาหารพวกก๋วยเตี๋ยวหรือตามสั่งก็พอมีอยู่ครับ ไม่ได้หากินยาก



ไม่ไกลจากบริเวณสวนพฤษชาติ ขับรถขึ้นไปอีกหน่อยจะเจอ “สวนเฉลิมพระเกียรติ เหมืองแม่เมาะ” สวนนี้ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม แต่ไปกลางวันร้อนชัวร์ครับ ต้องรอช่วงเย็น ๆ หน่อย ประมาณ 4-5 โมงที่ยังพอมีแสง จะได้ถ่ายรูปด้วยครับ เพราะวิวบนนั้นจะสวยมาก ยิ่งถ้าไปฤดูหนาวก็น่าจะได้ฟีลมากขึ้นกว่าเดิมครับ นอกจากนี้บนนั้นยังมีหอคอยให้นักท่องเที่ยวขึ้นไปชมวิวทิวทัศน์ได้แบบ 360 องศาอีกด้วย

อุทยานแห่งชาติถ้ำผาไท จังหวัดลำปาง เป็นอีกหนึ่งสถานที่ ที่นักท่องเที่ยวสายธรรมชาติจะพลาดไม่ได้เป็นอันขาด เพราะที่นี่นอกจากจะขึ้นชื่อเรื่องความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติแล้ว ยังมีจุดที่เต็มไปด้วยสตอรี่ต่าง ๆ มากมายอีกด้วย

การเดินทาง
ใครที่จะไปที่นี่ก็ต้องทนเดินทางไกลกันนิดนึงนะครับ เพราะว่าที่นี่ไกลจากตัวเมืองลำปางเกือบ 100 กิโลเมตรเลยทีเดียว เรียกได้ว่าใกล้เมืองพะเยามากกว่าเมืองลำปางซะอีก

ถึงจะไกลแต่ไม่ต้องกลัวหลงครับ อันนี้สบาย ๆ หายห่วง เพราะอุทยานแห่งชาติมีป้ายตัวใหญ่เบ้อเริ่มตั้งอยู่ริมถนนเลย เพียงแค่ระหว่างทางนั้น อาจจะต้องขับรถด้วยความระมัดระวังกันสักเล็กน้อย เพราะภูมิประเทศเป็นภูเขาสูงทั้งนั้น

สถานที่น่าสนใจในเขตอุทยาน

ถ้ำผาไท – ถ้ำนี้ว่ากันว่าถูกพบโดยพรานป่าในสมัยโบราณ ภายในถ้ำมีโถงขนาดใหญ่ ความลึกของถ้ำก็กิโลกว่า ๆ เลยทีเดียว นักท่องเที่ยวสามารถเดินเข้าไปศึกษาภายในถ้ำได้ครับ ค่อนข้างปลอดภัย มีหลอดไฟติดให้แสงสว่างอยู่หลายจุด และที่ถ้ำแห่งนี้ ในหลวงรัชกาลที่ 7 เคยเสด็จมาเยือนในปี 2469 อีกด้วยครับ ถ้าเข้าไปข้างในก็จะเห็นพระปรมาภิไธยย่อ ปปร. ปรากฏอยู่ ระหว่างทางเพื่อไปยังถ้ำ ต้องเดินนิดนึงนะครับ ถ้ามาในฤดูร้อนก็จะร้อนหน่อยแนะนำให้พกร่มมาด้วย แต่ถ้ามาช่วงฤดูหนาวและเป็นช่วงเช้าก็น่าจะชิวกว่ามากเลยครับ

ถ้ำโจร – ถ้ำโจรนั้นได้ชื่อนี้มาไม่ใช่เพราะโชคช่วยครับ เพราะสันนิษฐานว่าในอดีตเคยเป็นแหล่งกบดานของบรรดาพี่โจรทั้งหลายนั่นเอง

หล่มภูเขียว – สถานที่แห่งนี้เพิ่งมาดังช่วงหลัง ๆ นี่เองครับ ลักษณะเป็นเหมือนแอ่งน้ำอยู่กลางป่า มีสีเขียวสวยงาม น้ำใสมองเห็นตัวปลา ได้รับการยกย่องว่าเป็น unseen ของลำปางเลยครับ (ของจริงอาจไม่สวยเท่าในรูป)

จุดเด่นอีกอย่างของที่นี่คือเรื่องความเงียบสงบครับ นักท่องเที่ยวไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่ เหมาะมาก ๆ สำหรับคนที่ค่อนข้างชอบการท่องเที่ยวแบบสันโดษ แต่ก็นั่นแหละครับ เพราะมันค่อนข้างเงียบ ไม่ค่อยมีคน การเดินหรือการเที่ยวอาจต้องระวังไม่ให้ออกนอกเส้นทางด้วยนะครับ เพราะเดี๋ยวจะไม่มีใครหาเจอนะ 555

วัดภูมินทร์ตั้งอยู่ในเขตอำเภอเมืองน่าน ดูเผิน ๆ เหมือนเป็นวัดเล็ก ๆ แต่จริง ๆ แล้ววัดแห่งนี้มีของดีมากมายทีเดียวครับ



เริ่มจากพระอุโบสถจตุรมุข ซึ่งว่ากันว่าเป็นพระอุโบสถจัตุรมุขแห่งแรกในประเทศไทย พูดง่าย ๆ ก็คือเป็นพระอุโบสถที่มีทางเข้าถึง 4 ด้านด้วยกัน แล้วความพิเศษนอกจากนั้นก็คือ ภายในพระอุโบสถจะมีพระพุทธรูปอยู่ถึง 4 องค์ ซึ่งแต่ละองค์ก็จะหันพระพักตร์ไปทาง ทางเข้าทั้ง 4 ทิศ ดังนั้นไม่ว่าเราจะเข้าทางไหนก็จะมองเห็นพระพักตร์ขององค์พระพุทธรูปเสมอครับ



นอกจากนี้ภายในพระอุโบสถก็ยังมีจิตรกรรมฝาพนังที่ขึ้นชื่อ นั่นก็คือ “ฮูบแต้ม” ซึ่งแน่นอนว่ารูปที่เด่นที่สุดก็คือรูปของปู่ม่าน ย่าม่าน ที่กำลังกระซิบกันอยู่ (เขาว่ากันว่าเป็นการกระซิบรัก) ซึ่งใครที่เข้าไปชมภาพจิตรกรรมฝาผนังดังกล่าว ก็อาจจะเจอคุณลุงท่านหนึ่ง แกจะอยู่ตรงนั้นเป็นประจำ คอยท่องกลอนเป็นภาษาล้านนาและแปลเป็นภาษาไทยให้นักท่องเที่ยวฟัง



นอกจากตัวพระอุโบสถแล้ว ที่วัดภูมินทร์ยังมีจุดที่น่าสนใจอีกแห่ง นั่นก็คือสถูปเจดีย์พระมาลัยโปรดโลก ซึ่งภายในสถูปดังกล่าวจะจัดแสดงเกี่ยวกับนรกจำลอง ใครอยากเห็นว่านรกเป็นยังไงก็ลองเข้าไปชมดูได้

ภายในวัดยังมีจุดจำหน่ายของที่ระลึก ซึ่งก็มีของที่ระลึกหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นหนังสือที่บรรยายเกี่ยวกับ “ฮูบแต้ม” โดยจะเล่าถึงรูปแต่ละรูปเป็นเรื่องเป็นราวยาวเหยียดเลยล่ะครับ นอกจากนี้ก็ยังจะมีธนบัตรขวัญถุง รูปภาพที่ระลึก Postcard พวงกุญแจ ฯลฯ

ข้อดีมากมายก็ต้องมีข้อเสียบ้างครับ ข้อเสียของที่นี่คือถ้าไปตอนกลางวันจะร้อนมาก เพราะภายในวัดแทบจะไม่มีร่มไม้เลย แนะนำให้พกร่ม พกหมวกไปด้วยละกันครับผม