ในบรรดาภาพยนตร์ที่เกี่ยวข้องกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แสดงให้เห็นถึงความโหดร้ายของสงครามมากที่สุด โดยภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างโดยอิงเค้าโครงเรื่องจริงจากชีวประวัติของ Wladyslaw Szpilman นักเปียโนชาวโปแลนด์ เชื้อสายยิว ซึ่งถูกกองทัพนาซีเยอรมันตามล่าสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2

ภาพยนตร์เริ่มแสดงให้เห็นตั้งแต่ที่ตัวเอกของเรื่องยังมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี มีบ้าน มีครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา จนกระทั่งกองทัพเยอรมันเริ่มครอบงำโปแลนด์ได้มากขึ้น ชาวยิวเริ่มถูกกีดกัน และถูกจำกัดสิทธิ์ด้วยวิธีการต่าง ๆ ชีวิตของพวกเขาเริ่มแย่ลงเรื่อย ๆ เริ่มขาดน้ำและอาหาร สภาพเศรษฐกิจตกต่ำ ต้องย้ายไปอยู่ในเขตกักกันชาวยิวที่กองทัพเยอรมันสร้างขึ้น คนที่ไม่เห็นด้วยกับกองทัพนาซีก็จะถูกกำจัดด้วยวิธีการต่าง ๆ ที่โหดร้ายขึ้นไปเรื่อย ๆ

ในช่วงกลาง ๆ เรื่อง ภาพยนตร์บอกเล่าเรื่องราวการหนีตายของ Szpilman อย่างเต็มที่ ทำทุกทาง กินทุกอย่างที่กินได้เพื่อให้มีชีวิตรอด จากคนที่หน้าตาหล่อเหลา แต่งตัวดี กลับกลายเป็นคนที่เหมือนกับคนบ้า คน Homeless อะไรทำนองนั้น ผู้หญิงที่เคยจีบช่วงเยอรมันบุกโปแลนด์ใหม่ ๆ เจอกันอีกทีก็ท้องไปแล้ว ทำให้เห็นว่าสงครามพรากทุก ๆ อย่างไปจากเขา แม้แต่มีเปียโนอยู่ในห้อง ยังไม่สามารถเล่นได้ เพราะกลัวเสียงจะดังไปถึงหูของพวกนาซีเยอรมัน

(ต้องบอกทุก ๆ คนไว้ก่อนว่า เรื่องนี้ดูแล้วหดหู่มากทีเดียวครับ)

ภาพยนตร์เรื่องนี้ถือเป็น Top 3 ของภาพยนตร์ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิวโดยกองทัพนาซีเยอรมัน สร้างจากเค้าโครงเรื่องจริง ที่บอกเล่าเรื่องราวของนักธุรกิจชาวเยอรมัน “ออสก้า ชินด์เลอร์” ผู้ที่ถูกสื่อออกมาได้ “Real” มาก ๆ คือ ถึงแม้จะเป็นตัวเอกของเรื่อง แต่เขาก็ไม่ได้เป็นพ่อพระ เพราะว่าชินด์เลอร์ทั้งเจ้าชู้ ทั้งแสวงหาผลประโยชน์ (แน่นอนเพราะเป็นนักธุรกิจ) บลา ๆ (ถ้านั่งดูก็จะเห็นฉากต่าง ๆ ที่ผู้กำกับพยายามจะสื่อตามที่ผมบอก)

แต่ในท้ายที่สุดแล้ว นักธุรกิจที่ทั้งเจ้าชู้ ทั้งหน้าเลือด กลับช่วยชีวิตผู้คนไว้มากมายด้วยการติดสินบนทหารในกองทัพนาซีด้วยของมีค่าต่าง ๆ จนหมดตัว เป็นที่มาของชื่อเรื่อง Schindler’s List (List ของชินด์เลอร์ ที่ส่งให้นายทหารคนดังกล่าวเพื่อปล่อยตัวนักโทษชาวยิว)

นอกจากเรื่องการเสียสละของชินด์เลอร์แล้ว ภาพยนตร์ยังแสดงให้เห็นถึงความโหดร้ายของสงคราม หลาย ๆ ครั้งจะเห็นฉากที่ทหารเยอรมันพยายามทำร้ายชาวยิวโดยไม่มีสาเหตุ หรือแม้กระทั่งฆ่าโดยไม่มีสาเหตุ (นายทหารเยอรมัน ตื่นนอนตอนเช้า ส่องไรเฟิลสุ่มไปที่ชาวยิว แล้วก็ยิงทิ้ง)

สำหรับผมแล้ว ภาพยนตร์เรื่อง Life is beautiful เป็นภาพยนตร์ที่ดีมาก ๆ เรื่องหนึ่งครับ ถึงแม้ตอนแรกตัวเอกของเรื่องจะดูพูดมากน่ารำคาญ และมีหลาย ๆ ฉากที่ดูเวอร์เกินไป แต่ในท้ายที่สุดแล้ว ถ้าเราดูแบบไม่เครียดจนเกินไป ภาพยนตร์เรื่องนี้จะให้ข้อคิดดี ๆ มากมายกับเราครับ

ภาพยนตร์เรื่องนี้ แสดงให้เห็นถึงความโหดร้ายของสงคราม ไม่ว่าคุณจะเป็นเพศไหน อายุเท่าไหร่ หากคุณเป็นชาวยิว คุณจะไม่ถูกยกเว้น ทุกคนต้องถูกส่งเข้าค่ายแรงงาน เพื่อไปทำงานอย่างหนักให้กับฝ่ายเยอรมัน (ดูฉากที่อยู่บนรถตอนเดินทางไปค่ายแรงงาน)

หลาย ๆ ฉากในภาพยนตร์แสดงให้เห็นถึงสภาพการทำงานภายในค่ายแรงงาน ว่าโหดร้ายมากแค่ไหน หากคุณถูกจับ คุณจะต้องยกของหนัก ๆ หลายกิโลกรัม อยู่ภายในสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าวทั้งวัน เมื่อกลับไปถึงโรงนอนที่แสนจะแออัด วิธีพักผ่อนที่ดีที่สุดทำได้แค่เพียงนอนเบียดเสียดกัน ซึ่งภาพยนตร์ก็แสดงให้เห็นถึงความเสียสละของตัวเอกของเรื่อง ซึ่งในฐานะที่เป็นพ่อ ไม่ว่าจะทำงานหนัก ไม่ว่าจะเหนื่อยมากแค่ไหน กลับมาถึงโรงนอนก็ต้องคอยยิ้มให้ลูกเห็น คอยพูดคุยเพื่อให้ลูกสบายใจ ไม่ให้ลูกเกิดความหวาดกลัวต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นรอบตัว

บางฉาก ภาพยนตร์เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่าตัวเอกของเรื่องที่ดูอารมณ์ดี มองโลกในแง่ดี ยิ้มรับกับทุกเรื่อง ไม่ได้เป็นอย่างที่เราเห็น เขาเองก็มีความกลัวเช่นกัน (แอบถามเพื่อน ฯลฯ) ยิ่งตอกย้ำจุดมุ่งหมายหลักของภาพยนตร์เรื่องนี้ว่าต้องการแสดงให้เห็นถึงความเสียสละของพ่อที่มีต่อลูกชาย (ดูสนุกดูร่าเริงต่อหน้าลูก แต่จริง ๆ แล้วลึก ๆ ตัวเองก็กลัว)